Drewniany kościół pw. Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej w Krynicy-Zdroju
A-413 z dnia 20.11.1972
Kościół Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej w Krynicy-Zdroju – rzymskokatolicki dawny kościół zdrojowy pw. Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej, wybudowany w 1863, znajdujący się w Krynicy-Zdroju.
Do 1892 kościół zdrojowy, obecnie pełni funkcję kościoła pomocniczego. Świątynia leży na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.
Budowla nawiązuje do łacińskich wzorów barokowych oraz tradycji budownictwa cerkiewnego. Założenie oparto na rzucie ośmiokąta połączonego krzyżem greckim. Główną część stanowi obszerna nawa nakryta gontowym dachem kopulastym z latarnią. Do czterech boków nawy przylegają przybudówki, pełniące role: prezbiterium, kaplicy bocznej i dwóch krucht wejściowych. Na jednej z nich wieżyczka. Obiekt został zbudowany w konstrukcji zrębowej. Ściany oszalowano pionowo z listwowaniem.
Wewnątrz zastosowano stropy płaskie. Wyposażenie stanowią dwa ołtarze z przełomu XIX i XX w. z obrazami Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej oraz kilka współczesnych obrazów świętych.
Obok kościoła znajduje się drewniany krzyż z 1910, upamiętniający 500 rocznicę bitwy pod Grunwaldem.
Źródło: wikipedia.pl
W wyniku rozwoju Krynicy jako miejscowości uzdrowiskowej zaczęło napływać coraz więcej ludzi wyznania rzymskokatolickiego. Dla nich to i dla mieszkańców miasta wybudowano kościół w latach 1863-64 w parku na Dietlówce według projektu Feliksa Księżarskiego, architekta, który wsławił się budową Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Kościół ten, pw. Przemienienia Pańskiego, został konsekrowany przez ks. Józefa Emanuela Matuzińskiego, proboszcza ze Starego Sącza. Po wybudowaniu nowego kościoła w 1892 świątynia straciła na znaczeniu i została zamknięta. Dopiero na prośbę gości i kuracjuszy wznowiono odprawianie nabożeństw w soboty w okresie letnim. Kościół był kilkakrotnie remontowany w końcu XIX w. W 1991 pożar strawił kopułę, którą odbudowano w 1993.
Źródło: wikipedia.pl
