Kościół pw. św. Jakuba w Krzepicach
1118/69 (R/513/57) z 27/12/1969; 54/78 z 16/02/1978; 1119/69 z 27/12/1969; 55/78 z 16/02/1978
Świątynia jest siedzibą erygowanej w poł. XIV w. parafii rzymskokatolickiej pw. św. Jakuba, która należy do dekanatu Krzepice leżącego na terenie archidiecezji częstochowskiej.
Kościół, pierwotnie gotycki, został przebudowany w stylu renesansowym, a później barokowym. Wyposażenie wnętrza ma charakter barokowy i rokokowy. Zachowały się w nim m.in. gotyckie i renesansowe portale, na belce tęczowej barokowa grupa „Ukrzyżowania” z Matką Boską, św. Janem Ewangelistą i św. Marią Magdaleną, barokowa drewniana chrzcielnica, a także chór muzyczny z XVIII w. Wśród wielu cennych dzieł sztuki i przedmiotów wpisanych do katalogu zabytków można wymienić m.in. pacyfikał z 1577 r., XVII-wieczny krucyfiks, cudowny obraz Matki Bożej Różańcowej z 1736 r. oraz monstrancję z 1750 r.
Łącząca się z kościołem plebania to dawny klasztor z przełomu XV i XVI w., częściowo rozebrany w XIX w.
Do kościoła prowadzi stylowa brama wjazdowa.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Krzepicka parafia pw. św. Jakuba powstała w 1357 r. przez wydzielenie jej z parafii w Kłobucku należącej wówczas do diecezji krakowskiej, a od czasów rozbiorów – do diecezji gnieźnieńskiej. W 1466 r. parafia została oddana pod opiekę duszpasterską Kanoników Regularnych Laterańskich, którzy sprawowali tu funkcje duszpasterskie aż do kasaty klasztoru przez zaborców w 1809 r. Przez wieki granice parafii nie uległy zmianom.
Kościół murowany w stylu gotyckim został zbudowany z fundacji Kazimierza Wielkiego w 1357 r. i przez niego bogato uposażony. W 1466 r. murowany klasztor dla Kanoników Regularnych sprowadzonych z kościoła pw. Bożego Ciała w Krakowie ufundował Jan Hińcza z Rogowa, kasztelan sandomierski, za zgodą króla Kazimierza Jagiellończyka i biskupa krakowskiego Jana Gruszczyńskiego. Kościół konsekrował w 1633 r. Tomasz Oborski, biskup pomocniczy z Krakowa.
Kościół wraz z klasztorem oraz pobliski zamek zostały spalone w czasie potopu szwedzkiego w 1656 r. Po tych zniszczeniach w latach 1659–1661 został odbudowany i powiększony o boczną kaplicę i wieżę. Sklepienie w prezbiterium dano staraniem ks. Andrzeja Załosta (w latach 1661–1670), a sklepienie nad nawą – staraniem ks. Mikołaja Skibińskiego (w latach 1673–1689), który też wymalował cały kościół. Ta ostatnia przebudowa nadała świątyni wystrój barokowy.
W 1948 r. ufundowano dla kościoła trzy nowe dzwony spiżowe staraniem ks. Klemensa Gawlikowskiego. W 1957 r. odkryto stare kazimierzowskie mury gotyckie i uzupełniono w nich zmurszałą cegłę gotycką z rozbioru zamku w Sycowie i murów miejskich w Oleśnicy, a także otynkowano na nowo obie kaplice i wieżę w latach 1954–1956 staraniem ks. Adama Skrzypca. W kolejnych latach plebania kościelna przeszła kapitalny remont. Odnowiona została również polichromia oraz wszystkie obrazy w kościele. Na obraz Najświętszej Maryi Panny Różańcowej nałożono wówczas srebrne sukienki i pozłocone korony zdjęte w latach 30. przy renowacji i zamurowane w wieży kościoła w latach okupacji hitlerowskiej.
Uroczystego poświęcenia odnowionego wnętrza dokonał 12 kwietnia 1993 r. biskup Miłosław Jan Kołodziejczyk rozpoczynając wówczas nieustającą nowennę do Najświętszej Maryi Panny Krzepickiej i wznawiając Bractwo Różańcowe, istniejące w Krzepicach od 1686 r.
W 1993 r. ufundowano trzy stylowe żyrandole i rozpoczęto renowację zewnętrznych murów kościoła oraz generalny remont organów.
Źródło: peuk.fiiz.pl
