Dwór w Leśnicach
Piętrowy dwór w Leśnicach przebudowany w XIX w. w stylu klasycystycznym i powiększony o niskie oficyny boczne.
Wybudowany prawdopodobnie w XVIII wieku. Jego rozbudowy dokonał w 1847 roku Aleksander Przebendowski, podwyższając obiekt o jedno piętro i dostawiając od strony frontowej ganek, zaś od tylnej taras. Dzisiejszy wygląd nadał dworowi Ernst von Dewitz, który nabył Leśnice w roku 1909.
Kompleks dworu założono na rzucie podkowy z częścią środkową skierowaną frontem na południe i dostawionymi do niej prostopadle, od wschodu i zachodu, skrzydłami bocznymi. Obiekt jest murowany z cegły, otynkowany; skrzydło główne – dwukondygnacyjne, z kondygnacjami oddzielonymi paskiem gzymsowym. W siedmioosiowej fasadzie trzy osie środkowe ujmuje w przyziemiu ryzalit, wyróżniony boniowanymi pilastrami, z wejściem na osi i szerokimi oknami po bokach; nad nim znajduje się taras, na który wychodzą okna prostokątne (w tynkowych opaskach), między którymi widać pilastry zwieńczone belkowaniem z gładkim fryzem i trójkątnym tympanonem. Okna w dwuosiowych bocznych partiach budynku głównego są analogiczne – wysokie, prostokątne, w tynkowych opaskach. Elewacja tylna (ogrodowa) artykułowana analogicznie, z boniowaniem w obu kondygnacjach. Budynek środkowy nakrywa dach czterospadowy. Skrzydła boczne, parterowe, zwrócone frontem dwuosiowymi elewacjami, w elewacjach dłuższych mają okna o układzie nieregularnym, w obu od strony dziedzińca znajdują się wejścia. Skrzydła boczne nakrywają dachy dwuspadowe, naczółkowe.
Źródło: lotzl.lebork.pl
