Pałac w Janowicach

Położony u wylotu drogi stanowiącej przedłużenie traktu z Lęborka do Białogardy i Łeby. Posiadłość wybudował w 1739 roku feldmarszałek von Natzmer jako jednokondygnacyjny obiekt z dwoma skrzydłami bocznymi. Przebudowy w stylu neoklasycznym w XIX wieku dokonał Juliusz von Osten, podwyższając drugą kondygnację. Założenie posiada kształt podkowy, poprzedzone jest dziedzińcem, z tyłu ujęte ogrodem, frontem zwrócone na południowy wschód. W siedmioosiowej fasadzie trzy osie środkowe ujmuje płytki pseudoryzalit z tarasem na piętrze (nad wejściem), prostokątnymi oknami i porte-fenêtre na osi w tynkowych opaskach, zwieńczony trójkątnym tympanonem. Boczne, dwuosiowe partie fasady artykułują takie same wysokie, prostokątne okna zwieńczone w przyziemiu prostymi odcinkami gzymsu. Analogicznie artykułowane są pięcioosiowe elewacje dziedzińcowe skrzydeł bocznych (ich elewacje szczytowe są trójosiowe). W ogrodowej elewacji partii głównej pseudoryzalitowi frontowemu odpowiada trójosiowy ryzalit poprzedzony tarasem wspartym na czworobocznych słupach, do którego prowadzą dwubiegowe schody, zwieńczony trójkątnym tympanonem. Partię środkową nakrywa dach dwuspadowy, skrzydła boczne dachy trójspadowe, ryzalit i pseudoryzalit osobne dachy dwuspadowe, poprzeczne do osi wzdłużnej środkowego.

Źródło: lotzl.lebork.pl