Drewniany kościół pw. św. Klemensa w Miedźnej

Miedźna to dość stara miejscowość, lokowana już w XIII wieku. Nazwa wsi pochodzi nie, jak można by pomyśleć, od miedzi, ale od miodu, i oznaczała tyle co „miodowa”. Przez Miedźną przebiegał w dawnych czasach szlak kupiecki zwany Wielką Drogą. Początki tutejszej parafii datowane są na pierwszą połowę wieku XIV, a dokumenty podają wówczas imię proboszcza Bernharda. Stojący w Miedźnej drewniany kościół jest największą tego rodzaju świątynią na ziemi pszczyńskiej. Jest to obiekt leżący na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.

Gmina Miedźna posiada ogromne bogactwo kultury sakralnej, do którego należy kilka drewnianych kościołów, a ponadto wiele krzyży przydrożnych i kapliczek. Kościół pw. św. Klemensa Papieża w Miedźnej, największy na ziemi pszczyńskiej, wzniesiono najprawdopodobniej w wieku XVII, na miejscu poprzedniej budowli, tej, która wzmiankowana była wraz parafią w 1326 r. (i która, podobnie jak inne tutejsze kościoły, w XVI w. znalazła się na dłuższy czas w rękach ewangelików). W wieku XVIII ów nowy obiekt został powiększony poprzez wydłużenie nawy. Orientowana budowla wzniesiona została w konstrukcji zrębowej, wieża zaś jest konstrukcji słupowej. Nawa na planie wydłużonego prostokąta, do której od zachodu przylega wieża, łączy się z prezbiterium zamkniętym ścianą prostą. Siodłowy dach kościoła pokryty jest gontem, podobnie jak wieża. Nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Wieża, z szalowaną deskami izbicą, zwieńczona została baniastym hełmem z latarnią. Budowlę otaczają soboty wsparte na słupach. Wokół ścian prezbiterium znajduje się wydatne zadaszenie gontowe. We wnętrzu, które dzięki wydłużeniu nawy w XVIII w. sprawia wrażenie bardzo przestrzennego, znajduje się wyposażenie głównie barokowe. W ołtarzu głównym pochodzącym z XVIII w., ozdobionym bogatą, polichromowaną snycerką, umieszczony jest obraz z wizerunkiem patrona kościoła, św. Klemensa, który przysłaniany jest XIX-wiecznym wizerunkiem Matki Bożej. W zwieńczeniu znajduje się grupa Świętej Trójcy, zaś po obu stronach ołtarza bramki z rzeźbami świętych Piotra i Pawła. W ołtarzu bocznym znajduje się natomiast obraz przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem, z XVIII wieku. Witraż ze sceną Ukrzyżowania, we wschodnim oknie prezbiterium, jest kopią gotyckiego witraża, którego oryginał znajduje się w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach.

Źródło: slaskie.travel