Kościół pw. św. Mikołaja w Pierśćcu
A/918/2021
Kościół pw. św. Mikołaja w Pierśćcu jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu Skoczów należącego do diecezji bielsko-żywieckiej.
Neogotycka świątynia powstała pod koniec XIX w. w miejscu wcześniejszej, wzniesionej przez protestantów na początku XVII w. Jej wyposażenie pochodzi w większości właśnie z tej świątyni. Najcenniejszym jego elementem jest oczywiście cudownie ocalała z pożaru w 1616 r. figura św. Mikołaja. Ze względu na swój ubogi wygląd i zniszczenia, jakich doznała w czasie wspomnianej pożogi (utraciła m.in. ręce i nogi – obecnie doprawione pochodzą z późniejszych czasów) jest ubierana w pełne pontyfikalia: mitrę, sutannę, komżę, kapę i krzyż pektoralny. Pierwsze szaty biskupie zostały ufundowane jako wotum przez gajowego z Pierśćca. Ponadto cenne elementy wyposażenia to m.in. cztery barokowe płaskorzeźby, tematycznie związane z kultem św. Mikołaja, dwie figury aniołów prawdopodobnie stojące kiedyś w głównym ołtarzu, płaskorzeźba św. Jana znad chrzcielnicy oraz cztery obrazy.
Warto podkreślić, iż sanktuarium w Pierśćcu należy do nielicznych w Polsce poświęconych św. Mikołajowi. W grudniu przybywają do niego pielgrzymi z Chybia, Skoczowa, Zaborza i Zabrzega.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Nazwa Pierściec pochodzi prawdopodobnie od staropolskiego słowa – pierść – oznaczającego grudę urodzajnej ziemi. Historia wioski jest ściśle związana z kultem łaskami słynącej figury św. Mikołaja, który trwa już ponad 400 lat i jest nadal żywy, czego dowodem są licznie przybywające tutaj nadal pielgrzymki. Dokładna data powstania wioski nie jest znana, jednak jej nazwa wskazuje na to, iż musiała ona już istnieć w XIII w. Pierwsza kaplica poświęcona św. Mikołajowi powstała prawdopodobnie już w XIV w. Pierściec jest po raz pierwszy wymieniany w dokumentach pisanych dopiero w 1522 r., z okazji jego przekazania burmistrzowi Cieszyna. Tragicznym rokiem w jego historii był 1616 r., kiedy to całą wieś strawił pożar. Jedyne, co się uratowało, to figura św. Mikołaja. Fakt ten uznany został za cudowny znak i rozpoczął ponad 400-letnią historię kultu. Na początku XVII w. Pierściec znajdował się we władaniu protestantów, którzy wystawili nowy kościół, nadając mu wezwanie św. Mikołaja. Było to zdarzenie bez precedensu, bowiem Kościół Ewangelicko-Augsburski nie dedykuje swoich świątyń świętym. W 1718 r. kościółek ten powrócił w ręce katolików i został poddany jurysdykcji katolickiemu proboszczowi w Skoczowie. W 1719 r. odbyła się jego uroczysta konsekracja. Świątynia ta została gruntownie przebudowana w 1775 r. Budowany z drewna, był bliźniaczo podobny do stojącego do dziś kościoła w Nierodzimiu koło Skoczowa.
Samodzielna placówka duszpasterska (lokalia) w Pierśćcu powstała w 1785 r. Rozwój wioski i wiosek przynależnych do Pierśćca, a także wzrost ruchu pielgrzymkowego spowodowały potrzebę wybudowania nowego, większego kościoła. Przygotowania do budowy rozpoczęto w latach 80. XIX w. Budowa rozpoczęła się w 1887 r., a już w 1888 r. nowa świątynia została poświęcona, a w rok później konsekrowana przez biskupa cieszyńskiego ks. Śniegonia. Stary kościółek został rozebrany, a część jego wyposażenia przeniesiono do nowej świątyni.
Kościół został rozbudowany w ostatnich latach (1988 i 1997), dobudowano do niego wówczas zakrystię i nawy boczne, odnowiono polichromię, której autorem był Marian Mendrek, w prezbiterium wbudowano płytę z datami 1888 i 1988 oraz z herbami papieża Jana Pawła II i biskupów diecezji katowickiej. Konsekracji nowego ołtarza soborowego dokonał ks. biskup Gerard Bernacki.
Źródło: peuk.fiiz.pl
