Drewniany kościół pw. św. Wawrzyńca w Bielowicku
862/68 z 19.06.1968; A-139/76 z 06.09.1976; A-140/76 z 06.09.1976
Jednym z ładniejszych drewnianych kościołów ziemi cieszyńskiej, jest kościół pw. św. Wawrzyńca w Bielowicku. Budowla wzniesiona została w 1541 r., posiada cenne wyposażenie z tryptykiem, który być może pochodzi z czasów budowy kościoła. Świątynia, tak jak kiedyś, jest obecnie siedzibą parafii, choć przez ponad trzy wieki tej roli nie pełniła i należy dziś do diecezji bielsko-żywieckiej. Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Bielowicka parafia istniała już w XVI wieku. Wówczas to, w 1541 r. wzniesiono obecną świątynię. Przez wiele lat powszechnie przyjmowano, iż stojący dziś kościół zbudowano na początku w. XVIII, jednak badania dendrologiczne, przeprowadzone w 2009 r., pozwoliły na znaczne, bo aż o dwa wieki, przesunięcie wstecz daty powstania budowli. W okresie reformacji, jak wiele tego typu obiektów na Śląsku, kościół znajdował się w rękach luteranów. Gdy wrócił w 1652 r. do katolików, należał przez długi czas do parafii w Skoczowie, a potem, od 1785, do parafii w Grodźcu. Wspomniane badania kościoła pozwoliły stwierdzić, iż prezbiterium, dziś posiadające kolebkowe sklepienie pozorne, pierwotnie do 1773 r. przykryte było płasko. Od 1756, a więc od czasu wielkiego pożaru Skoczowa, tutejszy kościół jest celem corocznych pielgrzymek w dniu odpustu 10 sierpnia. Św. Wawrzyniec jest bowiem patronem ochrony przed pożarami. Parafię w Bielowicku przywrócono w 1980 r. Budowla jest orientowana, posiada konstrukcję zrębową; postawiona jest na kamiennej podmurówce. Prezbiterium, węższe od nawy, zamknięte jest trójbocznie. Do niego przylega zakrystia, do nawy zaś kruchta. Wieża posiada konstrukcję słupową i zwieńczona jest niewielką kopułą pokrytą gontem. Gont pokrywa także dach kościoła. Obiekt otaczają soboty, a dalej cmentarz. Wśród wyposażenia warto zwrócić uwagę przede wszystkim na pochodzący z XVI w. tryptyk ołtarzowy, w którego centralnej części przedstawiono scenę Świętej Rozmowy z Marią, św. Piotrem i św. Wawrzyńcem. W skrzydłach ołtarza znajdują się wizerunki św. Katarzyny i św. Barbary. Do innych elementów wnętrza należą pochodzące z XVIII wieku: barokowa ambona, późnobarokowe obrazy Matki Boskiej Różańcowej, wizerunki kilku świętych, stacje Drogi Krzyżowej i żyrandole.
Źródło: sad.slaskie.travel
Bielowicko jest po raz pierwszy wzmiankowane w 1223 r. Do 1497 r. było wsią książęcą. Parafia bielowicka istniała już prawdopodobnie w XVI w. i wówczas musiał tutaj istnieć również kościół. Do niedawna jeszcze sądzono, iż obecna świątynia została wzniesiona w 1701 r., ale przeprowadzone w 2009 r. badania dendrochronologiczne pozwoliły jednoznacznie ustalić datę jego budowy na 1541 r. Na początku XVIII w. przeprowadzono zaś jego gruntowny remont i dokonano zapewne jego powtórnej konsekracji. Od 1756 r., kiedy to miał miejsce tragiczny w skutkach pożar Skoczowa, bielowicki kościół jest celem pielgrzymek mieszkańców miasta na coroczny odpust 10 sierpnia (św. Wawrzyniec jest patronem ochrony przed pożarami). Świątynia była poddawana pracom renowacyjnym kilkakrotnie, ostatnio w latach 50. XX w.
Jeżeli chodzi o samą parafię, erygowano ją po raz pierwszy w XVI w. W okresie reformacji jednak bielowicki kościół, jak wiele innych świątyń rzymskokatolickich, trafił w ręce protestantów i przez wiele lat pełnił funkcję zboru ariańskiego. Po oddaniu go katolikom w 1652 r., parafia bielowicka nie została przywrócona, a kościół pw. św. Wawrzyńca stał się świątynią filialną parafii w Skoczowie, a od 1785 r. w Grodźcu. Miejscową parafię przywrócono dopiero w 1980 r.
Źródło: peuk.fiiz.pl
