Kłodzka Góra (762,7 m n.p.m.)

Kłodzka Góra (niem. Glatsenkoppe, 762,7 m n.p.m.) – drugi pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, położony w ich południowo-wschodniej części.

Należy do głównego grzbietu Gór Bardzkich, stanowiąc jego zwornik (rozróg) z odchodzącymi w czterech kierunkach grzbietami. Na południe odchodzi główny grzbiet przez Jelenią Kopę, Grodzisko i Podzamecką Kopę do Przełęczy Kłodzkiej, gdzie łączy się z Górami Złotymi. Na północ odchodzi główny grzbiet przez Gajnik, Ostrą Górę, Przełęcz Łaszczową i Łaszczową, gdzie się rozgałęzia na kilka ramion. Na południowy zachód, w stronę Kłodzka odchodzi najdłuższy grzbiet z Jedlakiem, bezimienną kotą 615, Obszerną, Kostrą i Szyndzielnią. Najkrótszy grzbiet z Szeroką Górą odchodzi na wschód, w stronę Lasek.

Budowa geologiczna
Kłodzka Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków należących do struktury bardzkiej.

Roślinność
Porośnięta w całości lasem świerkowym, częściowo przerzedzonym w partii szczytowej.

Turystyka
Szczyt nie należy do szczególnie uczęszczanych, pomimo że żółty szlak jest jedyną znakowaną pieszą trasą wychodzącą z Kłodzka. W XIX wieku będącym czasem rozkwitu turystyki na ziemi kłodzkiej, również nie cieszył się uznaniem, ustępując popularności pobliskiej Ostrej Górze (751 m n.p.m.), która długo uważana była za najwyższy szczyt Gór Bardzkich.

Źródło: wikipedia.pl