Dom Księży Emerytów w Polanicy-Zdroju

Budynek na terenie XVIII-wiecznego folwarku pojezuickiego, w 1911 r. rozbudowany przez Franza Rathmanna na duży pensjonat „Klosterhof”: pięć minut od łazienek przepięknie położony. Dobra obywatelska kuchnia, oświetlenie elektryczne, centralne ogrzewanie. Wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 r. przekazany wojsku na potrzeby lazaretu dla 120 żołnierzy. Od 1924 r. prywatny zakład leczniczy Głównego Urzędu Opieki nad Ofiarami Wojny we Wrocławiu, oferujący jednocześnie gościnę kuracjuszom. Pod koniec 1924 r. spłonęła więźba dachowa i trzecie piętro. Odbudowa i modernizacja zakończyły się w 1926 r. poświęceniem tu nowego szpitala. W 1937 r. obiekt zajęty przez Wehrmacht.
Po 1945 r. budynek mieścił szpital miejski, później Rejonowy Szpital św. Antoniego, gdzie w 1951 r. z inicjatywy dr Stanisława Michałka-Grodzkiego uruchomiono pierwszy w Polsce oddział chirurgii plastycznej. Placówka w 1958 r. przekształcona została w Specjalistyczny Wojewódzki Szpital Chirurgii Plastycznej, którego działalność w 2005 r. przeniesiono do Specjalistycznego Centrum Medycznego, a obiekt uchwałą Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z 2006 r. przeznaczony został na potrzeby przyszłego Domu Księży Emerytów.

Źródło: polska-org.pl