Łaźnia Miejska w Prudniku

Łaźnia Miejska w Prudniku to publiczna łaźnia miejska położona przy ulicy Parkowej 4. Obiekt jest własnością Ośrodka Sportu i Rekreacji w Prudniku i od ponad stu lat służy mieszkańcom miasta, zachowując swój historyczny charakter oraz funkcję pływalni krytej.

Historia łazienki miejskiej

Plany budowy łaźni miejskiej w Prudniku powstały już w 1895 roku, jednak zebranie potrzebnych funduszy początkowo było niemożliwe. Dzięki hojnej dotacji Josefa Pinkusa oraz Alberta i Emanuela Fränkla w wysokości 200 000 marek budowa stała się możliwa. Projekt przygotował miejski radca budowlany Launer z Quedlinburga, a wykonanie powierzono prudnickiemu mistrzowi budownictwa Schinolowi. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1906 roku, a uroczyste otwarcie nastąpiło 4 listopada 1907 roku.

Przy wejściu do budynku pierwotnie umieszczono dwie brązowe tablice upamiętniające ofiarodawców, które zostały usunięte po nastaniu nazizmu. Łaźnia jest przykładem secesyjnej architektury użytkowej z początku XX wieku i ilustruje funkcjonalno-przestrzenne oraz estetyczne rozwiązania stosowane w ówczesnych obiektach tego typu w Europie Środkowej.

Architektura i układ budynku

Łaźnia miejska w Prudniku ma plan w kształcie litery T i składa się z dwóch głównych części:

• Część frontowa – piętrowa, mieszcząca pomieszczenia administracyjne i lokale usługowe, przykryta dachem mansardowym, ozdobiona secesyjnym portalem łukowym, prowadzącym na półokrągłe schody. Fasadę zdobią płaskorzeźby wodnej fauny i flory, w tym żaby, żółwie, koniki morskie, kraby, lilie i wodorosty.
• Hala basenowa – prostopadle ustawiona część z krytym basenem, przykryta dachem dwuspadowym, doświetlona półokrągłymi oknami i świetlikiem w stropie.

Układ wnętrz zachował pierwotny charakter, a pływalnia nadal funkcjonuje jako basen kryty, oferując mieszkańcom i turystom możliwość korzystania z historycznej przestrzeni.

Znaczenie obiektu

Łaźnia Miejska w Prudniku jest nie tylko zabytkiem secesyjnym, ale również świadectwem zaangażowania prudnickich fabrykantów Fränklów i Pinkusa w rozwój życia społecznego i publicznego miasta. Budynek łączy wartość historyczną, architektoniczną i funkcjonalną, będąc jednym z ważniejszych punktów turystycznych i rekreacyjnych Prudnika.