Willa Pinkusów w Prudniku

Willa Pinkusów w Prudniku to zabytkowa rezydencja należąca do rodziny Pinkusów – przedsiębiorców, filantropów i mecenasów kultury. To właśnie tutaj Josef Pinkus gromadził dzieła sztuki światowej i zabytkowe judaika, a jego syn Max Pinkus rozpoczął tworzenie Biblioteki Śląskiej, przeniesionej później do innej rezydencji.

Historia willi

Willa powstała w 1873 roku z inicjatywy Josepha Pinkusa i Augusty, córki Samuela Fränkla. Po II wojnie światowej obiekt przeszedł na własność Zakładu Przemysłu Bawełnianego w Prudniku i służył różnym celom edukacyjnym. W 1957 roku przystosowano go na potrzeby szkoły pielęgniarskiej, a od 2002 roku mieści się tu Zespół Szkół im. Janusza Korczaka. W latach 2009-2010 przeprowadzono prace remontowe dachu, instalacji, renowację wnętrz, stolarki drzwiowej oraz ogrodzenia.

Architektura i wnętrza

Willa to dwukondygnacyjny budynek zbudowany na planie dwóch prostopadłych skrzydeł z półokrągłymi i prostokątnymi ryzalitami. Od północy znajduje się przeszklona loggia na górnej kondygnacji. Czterospadowy dach pokryto blachą, a fasadę zdobią klasycyzujące detale architektoniczne: boniowanie, pilastry, półkolumny, belkowania okien i alegoryczne sztukaterie. Całość wieńczy rozbudowany gzyms koronujący, wsparty na wolutowych konsolach i zdobiony rozetami.

Wnętrza zachowały częściowo swój pierwotny wystrój: drewniane boazerie z wbudowanymi lustrami i szafami, eklektyczne stropy, sztukaterie florystyczne i alegoryczne, a także główne drewniane schody i stolarkę drzwiową.

Ogród i ogrodzenie

Willa usytuowana jest w ogrodzie otoczonym ozdobnym kutym ogrodzeniem z XIX wieku. Od strony ul. Nyskiej znajduje się monogram PF wkomponowany w furtkę, symbolizujący nazwiska inwestorów.

Znaczenie kulturowe

Willa przy ul. Piastowskiej to przykład reprezentacyjnej architektury neoklasycystycznej Prudnika oraz miejsce związane z działalnością kulturalną rodziny Pinkusów i początkiem Biblioteki Śląskiej, będącej jednym z najważniejszych ośrodków wiedzy i kolekcjonerstwa w regionie.