Kościół pw. św. Mikołaja w Radochowie

W 1384 r. Radochów był wsią parafialną. Już w połowie XVI w., w czasie reformacji, tutejszy kościół przejęli protestanci, którzy utrzymali go do r. 1623. Po przejęciu kościoła w Radochowie przez Kościół rzymskokatolicki Radochów wraz z Orłowcem przyłączono (z braku duchownych) do parafii w Trzebieszowicach. Niedługo, bo w r. 1631 lub 1632 obie wsie ponownie wydzielono i przyłączono do parafii w Lądku. W 1631 wzmiankowano wezwanie radochowskiego kościoła (Św. Mikołaja). Zapewnie oddalenie Radochowa od Lądka i wielkość tej miejscowości wpłynęły na osiedlenie w Radochowie w poł. XVII w. wikarego. Z parafią związane były dobra parafialne , wzmiankowane w latach 1631 i 1861 oraz szkoła i plebania wymienione w r. 17789. W XIX w. Radochów zamieszkiwany był głównie przez katolików oraz przez nielicznych ewangelików (8-13). Obecnie Radochów także  jest siedzibą parafii.

Przed 1614 r. radochowski kościół był drewniany. Nowy orientowany, murowany kościół  zbudowany z kamienia polnego został wzniesiony w 1614 r. z inicjatywy właściciela tutejszych dóbr protestanta. Znajduje się na wzniesieniu w centrum wsi, nieopodal zespołu dworskiego. Według zapisu z 1631 r. świątynia ta była zdobiona malowidłami. Wyposażenie stanowiły wówczas ołtarz Św. Mikołaja biskupa, dwa inne ołtarze oraz 3 dzwony. Pod kościołem znajdowała się krypta, użytkowana przez rodziny von Pannwitz (1626) . z tego renesansowego, jednowiekowego kościoła zachowała się do dziś jego bryła. Jej charakterystycznymi elementami są trójboczne zamknięte prezbiterium, szeroka, typowa dla protestanckich, nowożytnych kościołów Ziemi Kłodzkiej nawa, i wieża zachodnia, zwężająca się ku górze, podobnie jak w kościele w Orłowcu. Pod obecnym tynkiem istnieją taż relikty sgraffita. W 18886 r. ten kościół spłonął w wyniku uderzenia weń pioruna. Przy odbudowie zachowano zasadniczo  bryłę kościoła, nadbudowano o jedną kondygnację przybudówkę z zakrystią od południa do nawy oraz wzniesiono nową kruchtę przy północnej elewacji nawy. Malowanym podziałem ramowym i malowanymi opaskami okiennymi ozdobiono elewacje dwukondygnacjowej, nakrytej dachem dwuspadowym przybudówki przy nawie. Elewacje nawy zwieńczono profilowanym gzymsem koronującym, okna ujęto malowanymi opaskami. Narożniki wieży podkreślono malowanymi paskami, a nad oknami w najwyższych kondygnacji wieży umieszczono tarcze zegarowe. Wieżę nakryto hełmem w formie ośmiobocznej iglicy wyprowadzonej z czterospadowego dachu. Wnętrze nawy nakryte zostało drewnianym, otynkowanym sklepieniem  beczkowym na krążynach. W r. 1887 kościół otrzymał organy wykonane przez Luxa z Lądka, a przed 1939 r. – nowe dzwony. Przy kolejnym remoncie świątyni zlikwidowano malowane podziały, opaski, okienne oraz tarcze zegarowe na elewacji wieży.  Uczytelniono kamienny portal zakrystii, niewielki fragment sgraffita oraz płyty nagrobkowe.

Obecnie istnieje, przykościelny, nieużytkowany, mały cmentarz o nieregularnym zarysie jest założeniem starym, wydzielonym murem z kamienia łamanego.

Źródło: radochow.pl