Plebania parafii pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Rudzicy

Początki Rudzicy sięgają prawdopodobnie przełomu XIII i XIV w. W wyniku kolonizacji książęcej w XIII w. w Księstwie Cieszyńskim powstało kilkadziesiąt nowych wsi. Ich spis z 1305 r. wymienia również Rudzicę, jako najmłodszą z nich. Na początku XIV w. istniała już również parafia rudzicka. Pierwszy kościół z początku XIV w. usytuowany był na wzgórzu. Niestety nie ma żadnych przekazów historycznych dotyczących jego pierwotnego wyglądu czy wyposażenia.

W okresie reformacji, w połowie XVI w. podobnie jak wiele innych świątyń rzymskokatolickich, znalazł się on we władaniu protestantów i do połowy XVII w. pełnił rolę zboru ariańskiego. Kościół powrócił do parafii katolickiej w kwietniu 1654 r. Wówczas to świątynia został konsekrowana i otrzymała wezwanie św. Jana Chrzciciela. Świątynia była wówczas nadal drewniana, ale postawiona na murowanych fundamentach, stosunkowo obszerna, posiadała drewnianą wieżę, na której znajdowała się dzwonnica z trzema dzwonami. W pobliżu kościoła stał budynek również drewnianej plebanii.

Rudzicka świątynia służyła tutejszej parafii do początku XVIII w. Niestety w 1728 r. została zniszczona przez pożar, co stało się impulsem do wybudowania nowego kościoła. Postanowiono nadać mu styl nawiązujący do gotyku oraz wznieść go z drewna. Nie wiadomo dokładnie, co się stało się z tym kościołem, można przypuszczać, iż również spalił się w czasie pożaru.

W 1782 r. miało miejsce uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego pod trzecią już z kolei świątynię parafii w Rudzicy. Ówczesny proboszcz ks. Jan Schwehelka postanowił, że nowa świątynia będzie już murowana, z pewnością w obawie przed jej kolejnym spaleniem. Budowla stanęła na tym samym miejscu, gdzie stała poprzednia i służy Rudziczanom po dziś dzień. Pracami budowlanymi kierował majster murarski Jana Drachny z Cieszyna, a ciesielskimi – majster Tomasz Koza z Frydku. Przy budowie pomagali także parafianie. Finansowego wsparcia udzielali zaś lokalni kolatorzy, czyli właściciel okolicznych wsi wchodzących w skład parafii.

Uroczystość poświęcenia nowego kościoła miała miejsce w czerwcu 1800 r. Rok wcześniej, bo w 1799 r. oddano zaś do użytku budynek plebanii, która również służy do dnia dzisiejszego i jest – podobnie jak kościół – prawnie chroniona jako zabytek nieruchomy, wpisany do rejestru zabytków.

Dwustuletnia świątynia została niedawno gruntownie odnowiona i poddana pracom renowacyjno-zabezpieczającym, dzięki czemu ponownie zachwyca swoim wyglądem.

Źródło: peuk.fiiz.pl