Kaplica św. Jana Nepomucena

Architektura: Kaplica na planie prostokąta z dwuspadowym dachem krytym dachówką. Gzyms biegnie jedynie wzdłuż bocznych ścian, pod okapem. Wejście do kaplicy w bocznej ścianie od południa. Wejście jest zwieńczone łukowo, zamknięte drewnianymi drzwiami, przeszklonymi w górnej części. W szczytowej ścianie od zachodu wysokie, wąskie okno zwieńczone łukowo, a w szczycie tej ściany małe prostokątne okienko. Na kalenicy, w jej wschodniej części, duża sygnaturka zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Na jej szczycie, na słupku zdobionym pierścieniem, metalowy krzyżyk o koniczynkowo zakończonych ramionach.

Wnętrze: Wnętrze zwieńczone kolebkowym sklepieniem. Pod oknem w zachodniej ścianie murowany korpus ołtarza z wysuniętą częścią środkową z datą 1841 – pozostałość po pierwotnym układzie kaplicy. Po przeciwnej stronie łukowo zwieńczona obszerna wnęka w miejscu dawnego wejścia. Na wprost obecnego wejścia, na murowanym parapecie, obraz Matki Bożej, a na stoliku poniżej, figura św. Jana Nepomucena. Jan stoi wyprostowany z rozłożonymi jakby bezradnie rękami, zasmucony, z lekko przechyloną głową. W lewej ręce trzyma mały, zapewne współczesny krzyż, w prawej być może trzymał palmę. Święty jest standardowo ubrany, nad głową ma aureolę z 5 gwiazdkami.

Otoczenie: Kapliczka stoi wciśnięta pomiędzy kamienice, bokiem do drogi. Otoczona jest drewnianym płotem. Od położonej nieco niżej drogi prowadzą do niej schody. Przed kapliczką stoi kamienna Boża Męka. W obejściu rosną duże cyprysy.

Źródło: przydrozne.eu