Drewniany kościół pw. św. Katarzyny w Sierakowicach

Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej, znajdujący się w Sierakowicach na terenie powiatu gliwickiego, stanowi obiekt filialny parafii w Rachowicach. Szczególnie interesujące dla miłośników zabytków są malowidła pokrywające całe wnętrze kościoła, przedstawiające sceny biblijne. Malowidła te, znajdujące się długo pod warstwą późniejszej farby, odkryto na początku naszego wieku. Sierakowicka świątynia to jeden z obiektów znajdujących się Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.

Korzenie istniejącej niegdyś, sierakowickiej parafii sięgają być może XIV w., choć pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1447 roku. Wiemy, iż istniejący tutaj od XV w. kościół w czasach reformacji znalazł się w rękach protestantów. To właśnie mogło być przyczyną zlikwidowania odrębnej parafii. Możliwe także, że parafie w Sierakowicach i Rachowicach były na tyle małe, że władze kościelne zdecydowały się ostatecznie na istnienie jednej. Tak, czy inaczej, nowo wybudowana (w drugiej połowie XVII w.) sierakowicka świątynia stała się kościołem filialnym parafii rachowickiej. Napis na belce tęczowej kościoła wskazuje na rok powstania - 1675. Budowla postawiona została przez cieślę Józefa Jozka, na miejscu poprzedniego obiektu, rozebranego 22 lata wcześniej. Drewniany, orientowany kościół, zaliczany do typu śląskiego, posiada konstrukcję zrębową. Plan nawy zbliżony jest do prostokąta, węższe od niej prezbiterium zamknięte jest trójbocznie. Od zachodu do nawy dostawiona jest wieża o konstrukcji słupowej, z kruchtą. Do prezbiterium przylega zakrystia. Wysoki, dwuspadowy dach nad nawą zwieńczony jest sygnaturką, zaś nad prezbiterium jest wielospadowy. Kościół otaczają soboty. Dach i ściany pokryte zostały gontem. Wyposażenie wnętrza jest przeważnie barokowe. W ołtarzu głównym znajduje się obraz patronki kościoła, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, zaś w jego górnej części - obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Ornamentyka ołtarza ma charakter małżowinowo-chrząstkowy. W lewym, XIX-wiecznym ołtarzu bocznym godne uwagi są XVI-wieczne rzeźby świętych: Rocha, Katarzyny i Zygmunta oraz obraz Matki Bożej Częstochowskiej. W prawym ołtarzu bocznym, z końca XVIII w., znajdują się rzeźby świętych: Jana Chrzciciela oraz Jana Ewangelisty. Ambona i chrzcielnica są barokowe. Obecne organy pochodzą z pierwszej połowy XIX w. Na początku naszego stulecia w kościele odkryto XVII-wieczną polichromię, która przez długi czas była zamalowana. W latach 2001-2010 wydobyto ją spod przemalowań oraz poddano konserwacji. Tematy malowideł to sceny ze Starego i Nowego Testamentu, postaci świętych oraz personifikacje cnót. W kościele zachowały się także XVII-wieczne drzwi z okuciami i zamkiem.