Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Świętochłowicach
A/152/05 z 07.10.2005
Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu świętochłowickiego należącego do archidiecezji katowickiej.
Świętochłowicka świątynia została zbudowana wg projektu Maksymiliana Giemza z Katowic. Obiekt reprezentuje styl neoromański. Wzniesiono go z czerwonej cegły na planie krzyża greckiego. Jego charakterystyczną częścią jest wysoka na 40 m ścięta wieża.
Najcenniejszym elementem wystroju wnętrza kościoła jest drewniany zabytkowy ołtarz główny w formie tryptyku, bogato rzeźbiony, dedykowany patronce świątyni, a wykonany przez Mathiasa Beule’a. Ponadto na uwagę zasługuje współczesna polichromia i witraże (pierwotne zostały zniszczone przez szkody górnicze).
Źródło: peuk.fiiz.pl
Pomimo, iż nie jest znana dokładna data powstania Chropaczowa (obecnie dzielnica Świętochłowic), źródła historyczne wskazują, iż istniał on już w XIII w. Najstarszym historycznie udokumentowanym kościołem w okolicy Chropaczowa był położony na starym kopcu grodowym kościół pw. św. Małgorzaty w Bytomiu. Początkowo więc, aż do wybudowania w poł. XIX w. świątyni pw. św. Barbary w Chorzowie, Chropaczów należał do parafii bytomskiej. Wraz z rozwojem przemysłu zwiększała się liczba wiernych i powstała konieczność wybudowania dla Chropaczowa kościoła. Istniejące tam wówczas dwie małe kapliczki, w których wierni gromadzili się na nabożeństwa, przestały być bowiem wystarczające. Po długich staraniach, w latach 1910–1912 wzniesiono nową świątynię, której poświęcenia dokonano 1 maja 1913 r. Początkowo stała się ona kościołem filialnym chorzowskiej parafii. W 1915 r. utworzono tutaj lokalię, a 11 marca 1921 r. biskup wrocławski kardynał Adolf Bertram erygował nową parafię nadając jej wezwanie Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie.
W latach 1927–1929 wzniesiono budynek plebanii. Już w 1930 r., pomimo zastosowania specjalnych wzmocnień, w świątyni wystąpiły poważne szkody górnicze. Kościół został wówczas na czas dokonania niezbędnych napraw po raz pierwszy zamknięty. Ponownie nastąpiło to w latach 1954–1957, po czym ostatecznie Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Świętochłowicach dnia 9 listopada 1963 r. wydało decyzję o definitywnym zamknięciu kościoła, co nastąpiło w 1964 r. Już w sierpniu tego roku przystąpiono do budowy kościoła zastępczego na terenie części ogrodu farskiego i części dojazdowej do cmentarza. Prace prowadzono w wyjątkowo szybkim tempie przy zaangażowaniu parafian tak, że 26 grudnia 1964 r. biskup Herbert Bednorz dokonał poświęcenia świątyni, nadając jej wezwanie Chrystusa Dobrego Pasterza. Kościół ten służył parafianom do 15 czerwca 1975 r., kiedy to tragicznie spłonął. Dzięki jednak wielkiej sile, wytrwałości i zaangażowaniu został bardzo szybko odbudowany i ponownie poświęcony 29 listopada 1975 r. W międzyczasie cały czas starano się o uzyskanie zgody na odbudowę skazanego przez władze na zagładę kościoła parafialnego. Prace te zostały ostatecznie wykonane w latach 80. XX w. W ten sposób parafia świętochłowicka posiada obecnie dwie świątynie, obie naznaczone tragiczną historią.
Źródło: peuk.fiiz.pl
