Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Fatimskiej w Strzybnicy

Fundacja kościoła

Proboszcz parafii Stare Tarnowice ks. Antoni Bursig (1812 – 1880) od dłuższego czasu miał zamiar wybudować na terenie Rybnej lub Piasecznej kościół. Sam jednak za swego życia nie zdołał wybudować kościoła ani nawet kupić parceli. Nagła śmierć przerwała jego plany. Przeznaczył on jednak na ten cel całe swoje oszczędności, tj. ok. 44000 talarów. W tej sprawie sąd pruski uznał testament za nieważny i rozdzielił całą sumę między spadkobierców. Wolą zaś zmarłego było, aby cała suma przeznaczona była na budowę kościoła. Dwie żyjące siostry Fryderyka Roseman i Wilhelmina Bursig, chcąc spełnić wolę zmarłego, przekazują swoje części majątku na ten cel, która razem wyniosła ponad 2000 talarów, tj. 4000 marek. W ten sposób dwie siostry zostały fundatorkami kościoła. Fryderyka Roseman zmarła w 1886 r., a jej siostra Wilhelmina w 1901. Obydwie spoczywają na cmentarzu parafialnym.

Budowa kościoła

Po śmierci ks. prob. Bursiga w Starych Tarnowicach, nie mianowano proboszcza. Kierownictwo nad budową, z ramienia kurii wrocławskiej, objął ks. prob. Marx z Miechowic, dziekan, późniejszy biskup pomocniczy diecezji wrocławskiej. W 1884 roku z miejscowych katolików utworzył się komitet budowy kościoła, na czele którego stanął mistrz kowalski z Rybnej A. Berger. Za sumę ofiarowaną przez siostry kupiono dwie parcele: w Rybnej nr 1 – 28 arów oraz w Piasecznej nr 10 pod kościół oraz cmentarz i probostwo. Do tej sumy doszło wiele dobrowolnych datków od parafian. Akcja ta została również poparta przez biskupa wrocławskiego. W niedzielę 12 października1885 r., w czasie uroczystej sumy, ks. dziekan Marx w asyście duchowieństwa, dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego pod nowy kościół. W tym samym roku obok kościoła założono cmentarz. Budowy kościoła w Rybnej podjął się Jan Kowolik z Bytomia wraz z firmą. Oczywiście duszą budowy były siostry Bursig, które wraz z radą parafialną, z wielką energią pomagały ks. dziekanowi w prowadzeniu rozpoczętego dzieła do końca. Kiedy nagle zmarł mistrz murarstwa Jan Kowolik, parafianie sami doprowadzili budowę do końca. Budowany kościół, zgodnie z pierwotnymi założeniami, miał być skromny ale dostatecznie wielki, by mógł pomieścić wiernych. W końcu jednak piękna harmonijna budowla przyjęła styl gotycki. Kościół budowano z czerwonej cegły palonej w miejscowej cegielni, kryty dachówką, posiada jedną wysoką wieżę uwieńczoną krzyżem. Z obydwu stron prezbiterium dołączono jakby dwie półokrągłe budowle, w których znalazły się pomieszczenia zakrystii. Nad prezbiterium zbudowano zwieńczenie z miejscem na sygnaturkę, zakończone.

Erekcja parafii Rybna

W dniu 15 sierpnia 1887 r. w czasie uroczystej sumy ks. dziekan Marx, delegat biskupi, poświęcił nowo wybudowany kościół, nadając mu tytuł Najświętszego Serca Pana Jezusa. W tym samym dniu parafianie przywitali swojego pierwszego duszpasterza administratora. Dekretem biskupim na to stanowisko wyznaczono ks. Simona Korpaka. Administrator, ks. Korpak, otrzymał nominację na proboszcza zatwierdzoną przez władze państwowe w roku 1888.

Źródło: strzybnica.pl