Pałac w Wędzinie

Wędzina leży nieco na wschód od drogi łączącej Lubliniec z Olesnem. Nazwa wsi pochodzi od słowa wędzić, którym (oprócz dzisiejszego znaczenia) opisywano w staropolszczyźnie także wypalanie lasu, czego dokonywano w celu uzyskania pól uprawnych. Pierwszy raz miejscowość wzmiankowana była dopiero w 1679 roku, choć założona została znacznie wcześniej. Wieś stanowiła własność kolejnych, szlacheckich rodów: Gaschinów, Goszyckich, Rouzitz de Helm oraz von Studnitz. W XVI-XVII w. istniał tu drewniany dwór. Obecnie stojący pałac zbudowany został w drugiej połowie XIX w., w stylu klasycystycznym. Rezydencja przebudowywana była w pierwszej połowie w. XX. Murowana budowla, wzniesiona z cegły i otynkowana, posiada plan prostokąta. Ma cztery kondygnacje, w tym mieszkalne poddasze. Przykryta jest wysokim, czterospadowym dachem z lukarnami. Dziesięcioosiowa fasada ma środkowy ryzalit z głównym wejściem. W elewacji od strony ogrodu znajduje się natomiast pozorny ryzalit z tarasem podtrzymywanym przez cztery filary. Zachowały się dawne dekoracje z pilastrami, obramowaniami okien, gzymsami i boniowaniem. Obecnie rezydencja znajduje się w rękach prywatnych i jest ogrodzona, nie ma zatem możliwości jej zwiedzania. Znajduje się w otoczeniu dużego, starego parku, w którym rosną wiekowe okazy dębów. Znajduje się w nim również zrujnowane mauzoleum von Studnitzów, ostatnich właścicieli majątku, którzy zmuszeni byli opuścić go w 1945 roku. Jest ono na tyle zniszczone, że nie da się nawet odtworzyć nazwisk pochowanych tu osób.

Źródło: slaskie.travel