Pomnik Ofiar Piaśnicy
Przy szosie wiodącej z Wejherowa w stronę Pucka i Półwyspu Helskiego stoi pomnik poświęcony ofiarom zbrodni piaśnickiej. Inicjatywę jego budowy, jako jednego z wyrazów pamięci o tragedii, jaka wydarzyła się w Piaśnicy podjęli byli członkowie Polskiego Związku Zachodniego oraz kombatanci mieszkający w Wejherowie.
To właśnie dzięki ich inicjatywie, a zwłaszcza Leona Prusińskiego, byłego więźnia obozu koncentracyjnego Stutthof, znanego obywatela Wejherowa, we wrześniu 1955 r. został odsłonięty monument zaprojektowany przez inżyniera Aleksandra Wieckiego. W niszy pomnika wmurowano trzy urny zawierające ziemię zebraną w byłym obozie koncentracyjnym Stutthof, na Westerplatte, a także w jednym z miejsc palenia zwłok w Piaśnicy.
Pod monumentem tym odbywają się uroczystości poświęcone pamięci osób straconych w lasach Piaśnicy. W okolicach pomnika umieszczone zostały tablice informujące o zbrodni piaśnickiej i przedstawiające mapę z lokalizacją mogił oraz miejsc pamięci.
Na zachód od szosy wiodącej z Wejherowa do Krokowej rozciąga się zachodnia część Puszczy Darżlubskiej. Od położonych w pobliżu kaszubskich wsi Wielka Piaśnica i Mała Piaśnica obszar ten otrzymał nazwę lasów piaśnickich. Ich granice wyznaczają: wspomniana szosa od wschodu, rzeka Piaśnica od zachodu. Prawdopodobnie pod koniec września 1939 okupanci niemieccy podjęli decyzję, aby leśny obszar o powierzchni ok. 250 ha, położony w odległości ok. 10 kilometrów od Wejherowa, wykorzystać jako miejsce masowych egzekucji. Mieszkańcy okolicznych wsi twierdzili, że w tym okresie lasy były lustrowane przez umundurowanych Niemców. Prawdopodobnie miejsce to zostało wybrane ze względu na dogodny dojazd samochodami i linią kolejową oraz odludne położenie. Z ustaleń Moniki Tomkiewicz wynika, że decydującą rolę przy wyborze lasów piaśnickich na miejsce masowych egzekucji odegrali: syn niemieckiego właściciela ziemskiego z Krokowej hrabia Albrecht von Krockow, SS-Sturmbannführer Kurt Eimann, SS-Untersturmführer Krüger oraz leśniczy Stöckel z Warszkowa.
Źródło: muzeumpiasnickie.pl / wikipedia.pl
Zbrodnia w Piaśnicy – szereg zbiorowych egzekucji przeprowadzonych przez okupantów niemieckich w lasach piaśnickich w pobliżu Wejherowa.
Masowe egzekucje w Piaśnicy rozpoczęły się pod koniec października 1939 i były kontynuowane do początków kwietnia 1940. Stanowiły element tzw. akcji „Inteligencja”, a ich wykonawcami byli funkcjonariusze SS oraz członkowie paramilitarnego Selbstschutzu. Historycy oceniają, że ofiarą ludobójstwa dokonanego w lasach piaśnickich padło od 12 tys. do 14 tys. ludzi. W gronie ofiar znaleźli się liczni przedstawiciele polskiej inteligencji z Pomorza Gdańskiego, a także osoby narodowości polskiej, czeskiej i niemieckiej przywiezione z głębi Rzeszy. Piaśnica stanowi największe, po KL Stutthof, miejsce kaźni ludności polskiej na Pomorzu w okresie II wojny światowej. Nazywana jest czasem „pomorskim Katyniem” lub „Kaszubską Golgotą”.
Źródło: wikipedia.pl
