Drewniana kaplica pw. św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie
A-443 z dnia 23 kwietnia 1977
Kaplica św. Otylii i św. Łucji w Wilkowie - zabytkowa drewniana świątynia rzymskokatolicka. Kaplica znajduje się na małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej.
Kaplica została zbudowana w XVII wieku, kiedy to Wilków znajdował się w dobrach klasztornych zakonu benedyktynów z Tyńca. W latach 1977-1980 kaplica przeszła remont kapitalny.
Jest to drewniana świątynia orientowana, wzniesiona z drewna na podmurówce z kamieni polnych, oszalowana i przykryta stromym gontowym dachem nad którym góruje sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę.
We wnętrzu zwraca uwagę bogata dekoracja chóru muzycznego, z elementami snycerki chrząstkowej oraz rzeźbami puttów. Zachował się również portal o wykroju "oślego grzbietu" w przejściu prowadzącym do zakrystii.
Ołtarz wykonany jest z drewna i pozłocony. Posiada cechy barokowe. W jego centralnej części umieszczony jest obraz przedstawiający św. Otylię i klęczącego przed nią zakonnika. Obraz ten został namalowany temperą na desce. Na wyposażeniu kościoła znajdują się również dwustronne skrzydła XVI-wiecznego tryptyku z wizerunkami świętych: św. Jana Chrzciciela, św. Doroty, św. Stanisława i św. Katarzyny oraz skrzydła niezachowanego manierystycznego ołtarza z wizerunkami św. Jana i św. Kolomana z przełomu XVI i XVII wieku. Można tu również zobaczyć dwa późnobarokowe posągi świętych.
Źródło: wikipedia.pl
Wieś Wilków w średniowieczu należała do dóbr tynieckich, jeszcze w XV w. istniał tu tzw. dwór klasztorny. Z XVII w. pochodzą wzmianki archiwalne o kaplicy p.w. św. Otylii, choć nie jest wykluczone, że kaplica dworska, zapewne pod tym wezwaniem, istniała wcześniej; świadczyć o tym może zachowany XVI-wieczny ołtarzyk skrzydłowy z wizerunkiem tej świętej. W XVIII w. majątek wilkowski znajdował się w rękach szlacheckich; po połowie XVIII w. należeć miał do tynieckiego opata-komandatariusza. Od połowy XIX w. należał do rodziny Zubrzyckich. Kaplica prywatna, dziś kościółek pomocniczy podkrakowskiej parafii w Luborzycy. Remont w latach 1977-1980.
Źródło: zabytek.pl
