Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego

Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego – muzeum akademickie gromadzące zbiory związane z historią Uniwersytetu Wrocławskiego.

Muzeum zostało powołane do życia w dniu 6 sierpnia 1992 roku, w wyniku przekształcenia Oddziału Zbiorów Muzealnych Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego w samodzielną jednostkę ogólnouczelnianą. 13 maja 2005 roku został utworzony Oddział Muzeum UWr „Dom Archeologa” w kampusie przy ul. Koszarowej 3 (budynek nr 8), gdzie prezentowane są wystawy czasowe związane z badaniami archeologicznymi.

Muzeum mieści się w głównym budynku uniwersyteckim we Wrocławiu, barokowym gmachu projektu Christopha Tauscha, usytuowanym nad brzegiem Odry (pl. Uniwersytecki 1). Jego sylwetka architektoniczna, wzbogacona wspaniałym wystrojem rzeźbiarskim i malarskim, zaliczana jest do najcenniejszych zabytków barokowych w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej.

W skład Muzeum wchodzą następujące zabytkowe sale:

• Aula Leopoldyńska – największa i najbardziej reprezentacyjna sala gmachu głównego – to jedyne w Polsce, tak dobrze zachowane świeckie wnętrze barokowe z pełnym wystrojem, na który składa się iluzjonistyczne malarstwo ścienne Johanna Christopha Handkego z Ołomuńca oraz dekoracja i wyposażenie rzeźbiarskie autorstwa Franza Mangoldta z Moraw i włoskiego mistrza Ignatiusa Provisore.

• Oratorium Marianum z równie bogatym jak Aula barokowym wystrojem i wyposażeniem, powstało jako kaplica zakonna w latach 1728-1741. Po sekularyzacji zakonu jezuitów i powołaniu Uniwersytetu w 1811 roku wnętrze przekształcono w koncertową Salę Muzyczną.

• Wieża Matematyczna z tarasem widokowym na wysokości 42 m to dawne, urządzone w 1791 roku przez jezuitę, profesora Uniwersytetu Longinusa Antona Jungnitza Obserwatorium Astronomiczne z pierwszym przyrządem – wytyczoną na posadzce pomieszczenia Wieży linią południkową. Jest to jedyny tego typu instrument w Polsce.

• oraz trzy sale ekspozycyjne: Sala im. Romana Longchamps de Bérier, Sala im. Stefana Banacha i Sala Pod Filarem.

Muzeum ma profil historyczny, a jego zbiory w przeważającej mierze są poświęcone szeroko pojętym dziejom uczelni – począwszy od XV wieku do chwili obecnej. Najstarsze zbiory mają jeszcze metrykę Akademii Leopoldyńskiej, większość pochodzi jednak z okresu późniejszego, po 1811 roku.

Źródło: wikipedia.pl