Kościół pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Zabrzu
Kościół pw. św. Teresy jest świątynią parafialną katolickiej parafii obrządku łacińskiego pod tym samym wezwaniem, która należy do dekanatu Zabrze-Mikulczyce położonego na terenie diecezji gliwickiej. Parafia ta została erygowana w 1947 r. poprzez jej wydzielenie z parafii pw. św. Wawrzyńca, której była filią.
Świątynię, która reprezentuje styl modernistyczny, wzniesiono w latach 1932–1933 wg projektu architekta Teodora Ehla z Bytomia, który jednocześnie nadzorował prace budowlane. Kościół powstał bardzo szybko, bo zaledwie w ciągu jednego roku. Do czasów dzisiejszych nie zachował się jednak w swojej pierwotnej postaci, został bowiem poddany poważnym pracom renowacyjnych w latach 70. ubiegłego wieku, w efekcie których dostosowano m.in. jego wnętrze do wymogów Soboru Watykańskiego II, przebudowując prezbiterium. W latach 1979–1982 świątynię wyposażono w nowe, 36-głosowe organy.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia kościoła pw. św. Teresy związana jest nierozerwalnie z historią parafii pw. św. Wawrzyńca, która to należy do najstarszych w województwie, erygowana była bowiem na początku XIV w. Istnieje również niepotwierdzone niestety żadnymi dokumentami pisanymi przypuszczenie, iż mikulczycki kościół istniał już w 1002 r.
Pierwszym znanym kościołem parafialnym był drewniany modrzewiowy kościołek pochodzący z 1530 r. Pod koniec XIX w. wzniesiono jednak większą świątynię murowaną. Potrzeba zastąpienia starego drewnianego kościółka pw. św. Wawrzyńca nowym obiektem sakralnym wynikała przede wszystkim z rosnącej ilości wiernych, dla których okazał się on w II poł. XIX w. po prostu za mały. Rozwój Mikulczyc w tym okresie związany był z ich dynamicznym rozwojem, który zawdzięczały one przede wszystkim rodzinie bogatych śląskich przemysłowców – Henckel von Donnersmarckom. To właśnie dzięki ich pracy na rzecz dzisiejszej dzielnicy Zabrza na przełomie XIX i XX w. powstała tutaj jedna z najlepiej zaplanowanych i najpiękniejszych kopalni na Śląsku, która rozpoczęła wydobycie w 1905 r. W wyniku postępu do osady napływali nowi mieszkańcy, w związku z czym stary kościółek stał się za mały. Inicjatorem budowy nowego kościoła był ówczesny pleban ks. Franciszek Cieślik, a została ona sfinansowana z datków wiernych, a także dzięki finansowemu wsparciu ze strony Guido Henckel von Donnersmarcka i biskupa wrocławskiego kardynała Georga Knoppa.
Kamień węgielny pod budowę położono 15 sierpnia 1892 r. 4 września 1893 r. poświęcono żeliwny krzyż odlany w zabrzańskiej firmie Sauera, który wciągnięto na szczyt strzelistej wieży kościelnej. Uroczystej konsekracji nowego kościoła dokonał 6 maja 1896 r. biskup wrocławski kardynał Georg Kopp w obecności wszystkich parafian i patrona mikulczyckiego kościoła, Guido Henckel von Donnersmarcka.
Jeżeli chodzi o stary kościółek, jak już wcześniej mówiono, został on przeniesiony do parku miejskiego w Bytomiu. Do 1934 r., jako wybitny zabytek drewnianego budownictwa sakralnego, był obiektem muzealnym ze stałą ekspozycją sztuki sakralnej. Po dojściu do władzy nazistów przekształcono go w mauzoleum poległych w okresie I wojny światowej. Usunięto wówczas z niego wszystkie przedmioty sztuki sakralnej, a ołtarze zasłonięto. W latach 60. XX w. kościółek poddano kapitalnemu remontowi konserwatorskiemu, jednak stał pusty on aż do stycznia 1971 r., kiedy Muzeum Górnośląskie zorganizowało tu sezonową wystawę regionalnej rzeźby sakralnej. Po pożarze, który wybuchł w 1980 r. pozostał po nim niestety jedynie fundament.
Parafia pw. św. Wawrzyńca posiadała więc nowy, zdecydowanie większy kościół, ale jeden. Po I wojnie światowej Mikulczyce stanowiły już duży ośrodek przemysłowy. W związku z tym powstała potrzeba budowy drugiej świątyni. Jego budowniczym był ks. Augustyn Grochowina, proboszcz parafii św. Wawrzyńca. Za patronkę nowego kościoła obrano św. Teresę od Dzieciątka Jezus. Kościół wybudowano w niezwykle krótkim czasie: 3 października 1932 r. rozpoczęto wykopy, 21 maja 1933 r. wmurowano kamień węgielny, a już 17 września 1933 r. kardynał Adolf Bertram z Wrocławia konsekrował kościół.
Do 15 grudnia 1947 r. kościół pw. św. Teresy był kościołem filialnym parafii pw. św. Wawrzyńca. Nową parafię erygowano 15 grudnia 1947 r.
1 stycznia 1998 r. od parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus odłączono Osiedle Kopernika, które wraz z Osiedlem Hermisza stanowi obecnie nową parafię pw. św. Wojciecha.
Źródło: peuk.fiiz.pl
