Droga krzyżowa na Kalwarię w Bardzie

Wznosząca się nad miastem Bardzka Góra – Kalwaria kryje w porastających ją lasach wiele tajemnic. Według podań, na jej szczycie, na początku XV w. miejscowemu młodzieńcowi ukazała się postać Matki Bożej Płaczącej.
Wieści o tym wydarzeniu przyciągały do Barda wielu pielgrzymów. Dowodem na prawdziwość objawienia miały być ślady dłoni i stóp zostawione przez Maryję na pobliskim głazie – niestety zatarte przez niezliczone rzesze pątników. Do dziś pozostał jedynie odtworzony odcisk stópki Matki Boskiej, znajdujący się obecnie za Kaplicą na szczycie góry.

Na Kalwarię prowadziły pierwotnie trzy drogi nazywane w zależności od tego, skąd przybywali pątnicy: niemiecką, czeską i polską. Droga Polska wiedzie z pobliskiej wsi Janowiec, położonej nieco na uboczu, przez co szlak jest rzadziej uczęszczany przez pątników. Droga Czeska wiodła skrajem urwiska i została oficjalnie zamknięta ze względów bezpieczeństwa.

Wzdłuż Drogi Niemieckiej, stanowiącej do dziś główny szlak wiodący na szczyt Kalwarii, napotykamy stacje Drogi Krzyżowej zbudowane w latach 1833 – 1839. Są to prostokątne słupy, na których umieszczono obrazy przedstawiające sceny z Golgoty. Pomiędzy stacjami znajduje się siedem murowanych kapliczek, odnoszących się do siedmiu boleści Matki Bożej, ze scenami proroctwa Symeona, ucieczki do Egiptu, znalezienia Jezusa w świątyni, spotkania na drodze krzyżowej, śmierci na krzyżu, zdjęcia ciała z krzyża i złożenia do grobu. Kapliczki powstawały od 1714 r. Pierwsze trzy ufundował kanclerz opactwa cystersów w Kamieńcu Ząbkowickim – S. Habicht, a kolejne opat G. Woiwode w 1727 r.

Źródło: bardo.pl