Budynek Prokuratury Rejonowej Bielsko-Biała Północ

W okresie reformacji Kościół Ewangelicko-Augsburski odrzucił instytucję zakonów, a ich odpowiednikiem stały się diakonaty, w których siostry służebnice, czyli diakonisy, niezamężne kobiety żyjące we wspólnotach, poświęcają się pracy społecznej oraz charytatywnej, głównie socjalnej i pomocy ludziom potrzebującym w myśl biblijnych słów: ”Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście" (Ewangelia Mateusza 25,40).

Pierwszy ewangelicki Dom Sióstr Diakonis utworzono na terenie powołanego dzięki zaangażowaniu ks. dr. Teodora Haasego w 1892 r. w Cieszynie ewangelickiego szpitala powszechnego. Inicjatywa stworzenia w Bielsku Śląskiego Ewangelickiego Domu Diakonis pojawiła się na początku 1900 r. Do budowy przystąpiono w 1904 r. wg projektu bielskiego architekta Karola Schulza. Powstałe i oddane do użytku 18 grudnia 1905 r. dzieło łączyło w sobie różne formy historyzujące, secesyjne, ze schodkowatymi szczytami wzorowanymi na neogotyckich. Około 80 służebniczkom, przeniesionym z Cieszyna do powstałego budynku, powierzono opiekę nad chorymi w bielskim szpitalu, pracę w sierocińcu ewangelickim i miejskim domu opieki.

Dom Sióstr Diakonis prowadził działalność charytatywną do rozpoczęcia II wojny światowej, kiedy w wyniku działań wojennych przestał istnieć, a diakonisy, narażone na szykany okupanta, rozproszyły się po kraju. W opustoszałym budynku urządzono Dom Małych Dzieci.

Okres powojenny i polityka tworzącego się państwa nie sprzyjała pracy diakonijnej i placówki noszące znamiona wyznaniowych w większości rozwiązano. Podobny los spotkał Dom Diakonis w Bielsku, który - upaństwowiony - przechodził różne koleje losu, aż ostatecznie przekazany został Prokuraturze Okręgowej w Bielsku-Białej mającej w nim aktualnie swoją siedzibę.

Źródło: polskaniezwykla.pl