Dawna szkoła ewangelicka w Bielsku-Białej

Po ogłoszeniu w 1781 r. przez cesarza austriackiego Józefa II patentu tolerancyjnego pozwalającego ewangelikom wznosić świątynie i tworzyć własne szkoły, z pastwiska miejskiego, na Bielskim Dolnym Przedmieściu wykupiono znacznych rozmiarów teren, na którym podjęto budowę świątyni i szkoły ewangelickiej.

Budowa kościoła była już faktem w 1782 r., a w 1783 r. oddano powstałą w jego sąsiedztwie „starą” szkołę, która rozpoczęła kształcenie dzieci bielskich luteran. W krótkim okresie czasu okazało się, że szkoła nie zaspakaja w wystarczającym stopniu potrzeb społeczności ewangelickiej i w sąsiedztwie kościoła rozpoczęto budowę „nowej”, bliźniaczo podobnej, która otwarła podwoje w 1794 r.

Mimo wielokrotnych przebudów i reorganizacji, z powstałych budowli jedynie świątynia, nie zmieniła swojego przeznaczenia i przetrwała do dziś dzień jako Kościół Zbawiciela. Pozostałe, przestały istnieć –„stara” szkoła, lub całkowicie zmieniły swój charakter jak to stało się w przypadku „nowej” szkoły ewangelickiej. W miejsce niszczejącej w czasach powojennych „starej” szkoły, w latach 1987-1991, wybudowano zabudowania na potrzeby sięgającego swoją historią 1863 r. Wydawnictwa „AUGUSTANA”, generalnego wydawcy literatury i publikacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Bliźniaczy budynek „nowej” szkoły ewangelickiej stał się natomiast plebanią Kościoła Zbawiciela, a równocześnie siedzibą biskupa diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Źródło: polskaniezwykla.pl