Kościół pw. Wszystkich Świętych w Bieńkowicach
A/153/55 z 17.02.1955
Kościół pw. Wszystkich Świętych w Bieńkowicach jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu Tworków należącego do diecezji opolskiej.
Pochodzący z początku XVIII w. kościół reprezentuje charakterystyczny dla tego okresu styl barokowy, jest wobec powyższego świątynią niezwykle bogato zdobioną. Jest to budowla jednonawowa, murowana i orientowana, czyli o prezbiterium zwróconym w kierunku wschodnim. Fasadę główną zastępuje wieża bez hełmu.
Centralne miejsce wewnątrz świątyni zajmuje piękny ołtarz główny, który zdobi obraz św. Piotra. W kościele znajdują się również dwa ołtarze boczne, utrzymane w tradycjach barokowych, datowane na II poł. XIX w. Malowidła w nich umieszczone zostały namalowane przez Antoniego Scholtza. Ponadto wewnątrz kościoła na szczególną uwagę zasługuje ozdobiona licznymi rzeźbami przez artystę Oczka z Mistka ambona, dwie marmurowe kropielnice przyścienne pochodzące z 1844 r. oraz barokowa rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego.
Obok kościoła znajduje się klasycystyczna plebania, zbudowana w 1801 r. Na terenie Bieńkowic warto również zobaczyć klasycystyczną kaplicę św. Jana przy ulicy Wojnowskiej, która została zbudowana w I poł. XIX w. Posiada ona ciekawy trójkątny szczyt z Okiem Opatrzności, zwieńczony krzyżem bożogrobowców.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Bieńkowice powstały na przełomie XII i XIII w. Pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1283 r. z dokumentu klasztoru cysterskiego w Rudach, w którym mowa jest o Jaśku z Bieńkowic. Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od morawskiego imienia Benko.
O kościele dokumenty wspominają jednak dopiero przekazy historyczne z 1351 r., w związku z potwierdzeniem zakupu wsi przez klasztor dominikanek w Raciborzu wraz z prawem patronatu nad kościołem parafialnym. W rejestrze świętopietrza z 1447 r. parafia bieńkowicka został wymieniona jako istniejąca w ramach archiprezbiteratu raciborskiego.
Niewiele wiadomo na temat pierwszego kościoła parafialnego w Bieńkowicach, poza tym, że był on drewniany i został wzniesiony przypuszczalnie w 1351 r. lub niewiele wcześniej. Prawdopodobnie ze starości został on rozebrany i na jego miejscu postawiono świątynię murowaną, którą podziwiać można do dnia dzisiejszego. Powstała ona w latach 1719–1730. Jej konsekracji dokonał 22 czerwca 1749 r. ówczesny biskup wrocławski ks. F.G. Schaffgotsch.
Do 1810 r., czyli do momentu kasaty zakonu dominikanek, kościół znajdował się pod ich patronatem, a same Bieńkowice stawiły jego własność. Po likwidacji klasztoru przeszły natomiast w ręce Państwa.
Świątynia parafialna bardzo ucierpiała w czasie II wojny światowej. Działania wojenne prowadzone na tym terenie doprowadziły do zniszczenia Bieńkowic w prawie 80%. Po wojnie kościół, jak i zabudowa miejscowości, zostały odbudowane. W ostatnich latach kościół poddany został generalnemu remontowi poprzez odtworzenie dawnych wież, przebudowanie dachu, zainstalowanie nowego zegara na wieży oraz zakupienie i zamontowanie nowych dzwonów.
Jeżeli chodzi o zasięg parafii Bieńkowice, w 1889 r. wyodrębniła się z niej parafia Sudół, a w 1921 r. poprzez wydzielenie powstała parafia w Bojanowie.
Źródło: peuk.fiiz.pl
