P.O. "Łagiewniki" - 14. Schron artyleryjski nr 11

Schron artyleryjski nr 11, zlokalizowany w południowo-zachodnim skrzydle punktu oporu „Łagiewniki”, to jeden z najbardziej rozbudowanych obiektów fortyfikacyjnych w regionie. Powstał w 1936 roku jako dwukondygnacyjna konstrukcja przeznaczona do prowadzenia ognia artyleryjskiego i przeciwpancernego. Wyróżnia się nie tylko potężnym uzbrojeniem, lecz także nietypową dla tego okresu architekturą – posiadał podwójne wejście tworzące przelotnię oraz liczne strzelnice c.k.m., co było rzadkością w schronach z tego czasu.

Uzbrojenie i funkcjonalność bojowa

Główne uzbrojenie obiektu stanowiły: armata polowa kal. 75 mm wz. 1897 oraz armata przeciwpancerna 37 mm Bofors wz. 36. Uzupełnieniem były cztery ciężkie karabiny maszynowe wz. 30 oraz ręczne karabiny maszynowe. Strzelnice armat były rozmieszczone strategicznie – jedna skierowana w stronę ulicy Krzyżowej, druga w stronę dawnego przejścia granicznego w Goduli. Schron pełnił funkcję kluczowej zapory ogniowej na południowo-zachodnim podejściu do Bytomia.

Konstrukcja i wyposażenie

Obiekt wyposażono w dwie kopuły: bojową i obserwacyjną (obie z 1936 roku), system wentylacji z wentylatorami elektrycznymi i ręcznymi oraz silnik. Na uwagę zasługuje brak typowego wyjścia ewakuacyjnego – jego funkcję mogły pełnić strzelnice armat. Obecnie obiekt znajduje się w rejestrze zabytków, jednak z powodu zaniedbania i zamieszkiwania przez osoby bezdomne, odwiedziny wiążą się z koniecznością zachowania ostrożności.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu artyleryjskiego nr 11 punktu oporu "Łagiewniki".

Źródło: fortyfikacja.pl