Pałac w Czechowicach-Dziedzicach
28/60 z 24.02.1960
Miasto Czechowice-Dziedzice (na początku w nazwie były tylko Czechowice) powstało z połączenia dwóch starych miejscowości, mogących się pochwalić średniowiecznymi korzeniami: Czechowic na południu i Dziedzic na północy. Przez stulecia wchodziły one w skład Księstwa Cieszyńskiego i Wolnego Państwa Bielskiego. Właścicielami Czechowic byli przedstawiciele możnych rodów szlacheckich, m.in. Czelów i Sokołowskich. W XVII stuleciu w posiadanie Czechowic weszli Kotulińscy z Kotulina. W historii miejscowości najlepiej zapisał się Franciszek Karol Kotuliński, który w latach 20. XVIII wieku sprezentował materiały budowlane potrzebne do wzniesienia murowanego kościoła parafialnego św. Katarzyny, dla siebie zaś wzniósł (kilkanaście lat później) okazały pałac. W 1765 roku nowym gospodarzem w miejscowości został hrabia Andrzej Renard. Zmodernizował on pałac, przyłożył się do upiększenia parku i ogrodu (zawdzięczamy mu lipową aleję łączącą pałac z kościołem), założył bażanciarnię. Znany też był jako dobry gospodarz swojego majątku ziemskiego. Ostatnimi właścicielami pałacu byli bielscy przedsiębiorcy, Zipserowie. Po wojnie majątek znacjonalizowano, a w gmachu umieszczono szkołę. Pod koniec ubiegłego wieku nie przypominał już reprezentacyjnego obiektu z czasów świetności. Na początku bieżącego stulecia pałac i park nabyła firma „Polplast”, która po gruntownej renowacji otwarła w nim czterogwiazdkowy hotel. XVIII-wieczny gmach zbudowano w stylu barokowym, a w jego zdobnictwie można zobaczyć elementy rokoka. Budynek przykryty jest dachem mansardowym. W elewacji frontowej wyróżnia się trójosiowy ryzalit z tympanonem, na którym widzimy herb Renardów. Od strony parku dobudowano oszkloną werandę – ogród zimowy. Uwagę przyciągają rokokowe sztukaterie. Wyjątkowo ładnie prezentuje się park, którego ozdobą są 200-letnie lipy kandelabrowe.
Źródło: slaskie.travel
Historia Pałacu Kotulińskich, nazwanego tak od ich pierwszych właścicieli, zaczyna się prawdopodobnie jeszcze w okresie średniowiecza. Istnieją bowiem przypuszczenia, że na terenie, gdzie dzisiaj stoi pałac, we wczesnym średniowieczu istniał tzw. gródek stożkowy. W XIV w. znajdował się już tutaj na pewno mały kamienno-drewniany zameczek mieszkalny, będący siedzibą rycerskiego rodu Czelów. W poł. XVI w. na jego miejscu dworek postawił Mikołaj Wilczek. Pierwsze zabudowania pałacowe powstały w 1706 r. (czworaki), a właściwy obiekt został wzniesiony przez Franciszka Karola Kotulińskiego w I poł. XVIII w. (ukończony prawdopodobnie w 1729 r.). W 1765 r. zabudowania przeszły w ręce rodziny Renardów, która po Kotulińskich została właścicielem Czechowic.
W 1856 r. posiadłość stała się własnością bielskich fabrykantów ze Spisza – Zipserów. Po II wojnie światowej, pałac – jak wiele innych tego typu obiektów – został upaństwowiony. Ulokowano w nim wówczas szkołę rolniczą. Od 1990 r. pałac wraz z otaczającymi go zabudowaniami był własnością gminy zarządzaną przez Administrację Zasobów Komunalnych. Mieścił się w nim m.in. ośrodek doskonalenia zawodowego oraz odbywały się imprezy kulturalne. Jednak zabytkowy zespół architektoniczny popadał w coraz większą ruinę i bardziej straszył niż stanowił atrakcję Czechowic-Dziedzic.
Pierwsze plany urządzenia w nim hotelu pojawiły się w 2001 r., kiedy to obiekt kupiła katowicka firma Pascal Construction. Niestety, zamiast tego, tereny zajął syndyk masy upadłościowej. Nowym właścicielem została firma Polplast, której właściciele są mieszkańcami Czechowic-Dziedzic. Ich plan rewitalizacji założenia się powiódł. Prace były wykonywane od 2008 r. pod nadzorem konserwatora zabytków. W ich ramach wyburzone zostały m.in. budynki kręgielni i oficyny gospodarczej, które następnie odtworzono zgodnie z ich pierwotną architekturą. Hotel „Pałac Kotulińskich” został uroczyście otwarty w 2011 r.
Źródło: peuk.fiiz.pl
