Schron K-Am-S 39 "Houdek"
Schron K-Am-S 39 „Houdek” to jeden z istotnych obiektów należących do Twierdzy artyleryjskiej Adam, będącej częścią czechosłowackiego systemu umocnień granicznych z końca lat 30. XX wieku. Obiekt zlokalizowany jest w miejscowości České Petrovice, w powiecie Ústí nad Orlicí, w sercu Gór Orlickich. Choć obecnie zachowany jest w stanie ruiny, wciąż stanowi cenny przykład inżynierii wojskowej okresu międzywojennego.
Historia i budowa schronu
Bojowy schron piechoty K-Am-S 39 „Houdek” został zbudowany w lipcu 1937 roku, w ramach szeroko zakrojonego programu umacniania granic południowych Czechosłowacji. Betonowanie obiektu przeprowadzono w dniach 22–28 lipca 1937 roku, pod nadzorem Dyrekcji Prac Fortyfikacyjnych (ŘOP).
Schron wykonano w najwyższej IV klasie odporności, z żelbetowymi ścianami o grubości sięgającej 3,5 metra. Wnętrze obejmowało stanowiska bojowe dla piechoty, pomieszczenia techniczne, magazyny amunicji oraz system wentylacji. Jego głównym zadaniem było prowadzenie ognia wspierającego na kierunku Kotliny Kłodzkiej i osłona sąsiednich schronów wchodzących w skład twierdzy artyleryjskiej Adam.
Rola w systemie obronnym
K-Am-S 39 „Houdek” pełnił funkcję wspierającą w systemie obrony południowo-wschodniego odcinka grupy warownej Adam. Razem z innymi schronami miał tworzyć ciągły pas ognia obronnego, który w razie konfliktu miał powstrzymać natarcie z zachodu. Jego położenie umożliwiało skuteczne zabezpieczenie podejść do Kotliny Kłodzkiej i kontrolowanie górskich przełęczy.
Schron „Houdek” dziś
Obecnie Schron K-Am-S 39 „Houdek” znajduje się w stanie ruiny i jest prawdopodobnie niedostępny dla zwiedzających. Wszystko wskazuje na to, że leży na terenie należącym do armii czeskiej, co ogranicza możliwość wejścia na jego obszar. Z zewnątrz jednak wciąż można dostrzec masywne, żelbetowe konstrukcje świadczące o dawnym przeznaczeniu obiektu.
Choć czas i działalność człowieka pozostawiły na nim wyraźne ślady, schron „Houdek” pozostaje ważnym świadectwem historii czechosłowackich fortyfikacji i przykładem zaawansowanej myśli inżynieryjnej okresu międzywojennego. Dziś stanowi interesujący, choć trudno dostępny punkt na mapie militarnego dziedzictwa Gór Orlickich i całych Sudetów.
