Wydział Nawigacyjny Uniwersytetu Morskiego w Gdyni

Od otwarcia Szkoły Morskiej w Tczewie w 1920 miała ona dwa wydziały: Wydział Nawigacyjny i Mechaniczny. 8 grudnia 1920, gdy nastąpiło uroczyste otwarcie Szkoły, na Wydziale Nawigacyjnym było 49 uczniów. Pierwsi absolwenci ukończyli Szkołę Morską w 1923, jednak dopiero po następnych trzech latach znaleźli oni zatrudnienie pod polską banderą, kiedy powstało Przedsiębiorstwo Państwowe Żegluga Polska. W 1929 po raz pierwszy absolwenci Wydziału Nawigacyjnego Szkoły Morskiej zostali kapitanami (Leon Rusiecki na SS Wilno i Zbigniew Deyczakowski na SS Robur I).

W 1930 cała szkoła została przeniesiona do specjalnie zbudowanej siedziby w Gdyni. W czasie II wojny światowej szkoła morska, pod nazwą Państwowa Szkoła Morska w Gdyni działała w Southampton, a później w Londynie, podlegając Ministerstwu Przemysłu i Handlu rządu emigracyjnego.

Państwową Szkołę Morską w Gdyni reaktywowano po wojnie, ale w roku 1947 Wydział Nawigacyjny przeniesiono do nowo utworzonej Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie. W 1953 w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni odtworzono Wydział Nawigacyjny.

W 1969 Państwowa Szkoła Morska została przekształcona w Wyższą Szkołę Morską. Od tego czasu absolwenci Wydziału Nawigacyjnego uzyskiwali tytuł inżyniera nawigatora morskiego. W 1975 rozpoczęto pięcioletnie studia magisterskie. W tym samym roku uruchomiono studia zaoczne. W 1984 otwarto inżynierskie studia wieczorowe w specjalności eksploatacja portów.

Struktura wydziału zmieniała się przez lata. W latach 90. XX wieku Wydział Nawigacyjny liczył 8 katedr, a w roku 2006 zreorganizowano je, tworząc pięć katedr. W roku 2007 wprowadzono studia dwustopniowe: inżynierskie (3,5 roku) i magisterskie (2 lata).

Od 2010 Wydział Nawigacyjny ma uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w dyscyplinie transport.

Źródło: wikipedia.pl