Sypańce w Kacwinie

Spichlerz o konstrukcji drewnianej oblepionej gliną i nieprzytwierdzonym do obiektu dachem, który można było łatwo usunąć w razie pożaru.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu elementem charakterystycznym dla kacwińskiego krajobrazu były drewniane spichlerze, tzw. sypańce. Budowane były najczęściej po przeciwnej stronie drogi w stosunku do położenia domu. Opis konstrukcji tego rodzaju spichlerza przedstawił w 1938 roku znany etnograf Roman Reinfuss, zwracając już wtedy uwagę na ich wyjątkowość. Sypaniec zbudowany jest bądź wprost na zmieni na podmurówce z płaskich kamieni piaskowca spojonych gliną. Zrąb budynku wykonany jest ze sporych okrąglaków wiązanych na węgieł.(…) Od zewnątrz zarówno w ściany jak i w strop budynku powbijane jest mnóstwo drewnianych kołków wystających przeciętnie na 10‒15 cm, na której trzyma się warstwa grubo ubitej gliny.(…) Daszek jest zupełnie luźno położony na stropie budynku tak, że zarówno silny wiatr, jak i człowiek może go dość łatwo ze sypańca zrzucić. Wszystko to sprawiało, że zawartość spichlerza (najczęściej zboże) była doskonale chroniona w przypadku pożaru. Do dziś w Kacwinie zachował się w zasadzie tylko jeden – zabytkowy już – sypaniec w reprezentatywnym stanie.

/Źródło: dnidziedzictwa.pl