Most gotycki na Młynówce w Kłodzku

Most gotycki na Młynówce (niem. Brücktorbrücke, Steinerne Brücke) – zabytkowy kamienny most nad kanałem Młynówka, w Kłodzku, w województwie dolnośląskim. Most ma cechy budowli gotyckiej i łączy ze sobą Wyspę Piasek i staromiejską część Kłodzka na Fortecznej Górze z rynkiem i twierdzą, stanowiąc w przeszłości część jednej z głównych dróg komunikacyjnych w tej części miasta. Most jest zamknięty dla ruchu kołowego.

Architektura
Most gotycki na Młynówce, kanale odchodzącym od Nysy Kłodzkiej należy do najstarszych budowli tego typu w regionie. Jest jednym z dziewięciu mostów łączących staromiejską najstarszą część miasta Kłodzka, teren dawnego podgrodzia, położony na Wyspie Piasek. Most jest czteroprzęsłową konstrukcją łukową wymurowaną z piaskowcowych ciosanych klińców, ma długość 52,20 m i około 4 metrów szerokości, ograniczony jest masywnymi kamiennymi balustradami, bogato zdobionymi rzeźbami świętych i krucyfiksami. Posiada dwa przyczółki i trzy filary. Dwie skrajne węższe arkady mają kształt ostrołukowy. Najciekawszy jest filar środkowy. Most powyżej cokołu ma sześć żeber, na których spoczywa płaski pomost w kształcie niepełnej gwiazdy, który był specjalnie przygotowywany pod budowę kapliczki, która ostatecznie nie powstała. W dolnych częściach filarów są izbice przeciwlodowe, a w górnych wykusze.

Na filarach mostu stoi sześć kamiennych rzeźb, przedstawiających: Trójcę Świętą i Ukoronowanie NMP, św. Jana Nepomucena najpopularniejszego świętego w regionie, Ukrzyżowanie, św. Franciszka Ksawerego patrona chroniącego od chorób, Pietę i św. Wacława. Na uwagę zasługują przede wszystkim: Pieta z XVII wieku oraz rzeźba przedstawiająca Chrystusa na krzyżu z postacią Marii Magdaleny u jego stóp. Ze względu na swą architekturę, most jest często porównywany do słynnego Mostu Karola w Pradze, ale równie często – od nazwy ulicy – nazywany potocznie „mostem Wita Stwosza”, lub „mostem św. Jana”.

Figury na moście
Zdobiące most barokowe figury postawiono w XVIII wieku, jedynie Pieta jest o wiek starsza. Rzeźby te ustawione na balustradach, ufundowali hojni właściciele majątków rycerskich i bogaci mieszczanie kłodzcy.

Po stronie wschodniej mostu, idąc w kierunku starówki – po prawej, znajdują się następujące rzeźby:

• Św. Franciszek Ksawery – posąg patrona Kłodzka, ufundowany w 1714 przez miasto, jako wotum z powodu zarazy, która według ówczesnych przekazów miała dziennie pochłaniać sto osób. Pod figurą świętego znajdują się postaci trzech chorych i Indianina trzymającego tarczę z herbem Kłodzka. Poniżej świętego, na wzniesieniu znajduje się wstęga z chronogramem, wyjawiająca daty trwania epidemii: 1713–1714:
  DeLeCto Iterata In LVe Magno serVatorI StatVaM In LapIDeponIt Vrbs gLaCensIs /Nawiedzone wielką zarazą miasto Kłodzko postawiło posąg kamienny wybranemu wybawcy/
• Posąg wykonany był z bardzo słabego, porowatego piaskowca i mimo kilkakrotnych napraw nie wytrzymał próby czasu, dlatego w 1920 został zastąpiony dokładną kopią wykonaną przez Brunona Tschötschla.
• Ukrzyżowanie Chrystusa – grupa dwóch rzeźb przedstawiających ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa oraz stojącą obok św. Marię Magdalenę. Początkowo w tym miejscu stał drewniany krzyż. Na jego miejscu 5 października 1734 ustawiono posąg kamienny, wykonany prawdopodobnie na zlecenie i koszt hrabiego Johanna Hieronymusa von Herbersteina lub jego żony. U spodu znajduje się herb fundatora wraz z datą: MDCCXXXIV, a poniżej bardzo zatarty i nieczytelny już napis w języku niemieckim:
  Anno 1281 ist die Brücke gebautet, anno 1701 den 22 August ist selbe erneuert worden /W roku 1281 most ten zbudowano, w roku 1701, 22 sierpnia, odnowiono/
• Grupa Trójca Święta Koronująca Marię – pompatyczna, późnobarokowa rzeźba zawierająca wiele drobnych detali, która wydaje się być za duża w stosunku do postumentu, na którym się znajduje. Została ufundowana w 1714 r. przez barona Franza Ferdinanda von Fitschena, ówczesnego właściciela Gorzuchowa i wiązała się z tragedią rodzinną. Na cokole znajduje się herb fundatora].

Po stronie zachodniej (idąc ku miastu po lewej) są figury:

• Św. Wacław – figura przedstawia czeskiego księcia z dynastii Przemyślidów w zbroi z chorągwią w ręce.
• Pietà – figura przedstawiająca Matkę Boską Bolesną z ciałem Chrystusa. Początkowo miejsce to przeznaczone było pod budowę kaplicy mostowej, jednak w związku z tym, że do jej budowy nigdy nie doszło, ustawiono w tym miejscu rzeźbę jako prowizorium, które przetrwało do dnia dzisiejszego. Fundatorami tej najstarszej rzeźby byli: hrabia Johann Georg von Götzen, starosta kłodzki i jego żona Maria Elżbieta. U spodu pomnika znajdują się herby ich obojga oraz napis: J. G. Graf von Götzen, Landeshauptmann zu Glatz. M. E. Gräfin von Götzen geb. Gräfin von Hoditz. 1655 (w oryginale I.G. Graff vn Gotzen Landeshauptman zu Glatz. M.E. Gravin v. Gotzen G. Gravin v. Hodiz). Reszta napisu jest zatarta. Sama forma figury jest bardzo interesująca, bowiem chociaż rzeźba pochodzi z okresu dojrzałego baroku, ma w sobie cechy hieratycznej średniowiecznej surowości. W stosunku do pozostałych posągów jest nieco za mała, co jest bardzo widoczne, tym bardziej że stoi na wyjątkowo obszernym filarze. W związku z tym istnieje hipoteza, że pierwotnie została wykonana w innym celu i dla innego miejsca.
• św. Jan Nepomucen – fundatorem tej statui był hrabia Johann Ernst von Götzen (1667–1707), syn Johanna Georga. Na postumencie znajdują się herby fundatora oraz jego małżonki, Franciszki z rodu książąt Liechtensteinów-Kastelkornów z Telcza. Jest to rzeźba konwencjonalna, bez większej wartości artystycznej, przypominająca swoją formą setki podobnych figur świętego powstałych w epoce baroku na Śląsku i w Czechach.

Źródło: wikipedia.pl