Dwór obronny w Branicach

Dwór późnorenesansowy z 1603 r., zbudowany na polecenie Jana Branickiego, zaprojektowany prawdopodobnie przez Santiego Gucciego, zdobiony przez artystów włoskich, zajmowany obecnie przez oddział Muzeum Archeologicznego (znajduje się tu ekspozycja przedstawiająca historię dworu oraz znaleziska archeologiczne z obszaru Nowej Huty). Zwany także lamusem, ponieważ Braniccy porzucili go na rzecz zbudowanego potem obok (niezachowanego) „dworu polskiego”. Istniejący dwór ma trzy kondygnacje i został zbudowany na planie prostokątna o wymiarach 12 × 10 metrów. Zwieńczony jest renesansową attyką, o ścianach zdobionych dekoracją sgraffitową i renesansowej kamieniarce. We wnętrzu znajdują się:

• kominek z wapienia pińczowskiego oznaczony datą 1603, ozdobiony m.in. kartuszem z herbami – w górze Jastrzębiec i Nowina, w dole Gozdawa i Pobóg, a w środku mniejszą tarczą z herbem Sulima. Środek nadstawy kominka zajmuje kartusz i przedstawienia herbów Kotwicz, Gryf i Zabawa. Wokół tarczy widnieje napis: Ioannes de Ruszcza Branicki, Castellanus Zarnowiensis, Capitaneus Niepolomicensis, czyli Jan z Ruszczy Branicki, kasztelan żarnowiecki i starosta niepołomicki.
• portal renesansowy zdobiony gzymsem z liśćmi akantu i ślimacznicą. Kartusz herbowy umieszczony na gzymsie przedstawia herb dziedziców Branic – Gryf.

Źródło: wikipedia.pl