Klasztor dominikanów w Krakowie

Dominikanie obecni są w Krakowie od początków XIII wieku. Pierwsi mnisi przybyli do miasta w 1222 roku. Przewodził im bratanek ówczesnego biskupa Iwo Odrowąża Jacek, późniejszy święty, którego relikwie znajdują się w kaplicy kościoła Świętej Trójcy. Przy obecnej ulicy Stolarskiej powstał kompleks zabudowań klasztornych podlegający na przestrzeni wieków przebudowom i modernizacjom. Przy murze oddzielającym teren zakonny od ulicy Stolarskiej znajdują się Kramy Dominikańskie. Działające tu dzisiaj punkty usługowe i gastronomiczne obsługują głównie turystów i interesantów konsulatów Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Francji.

Zabudowania klasztorne przylegają do kościoła od strony północnej i skupione są wokół trzech wirydarzy. Krużganki wokół pierwszego z nich zwane są krakowskim campo santo z uwagi na liczne pomniki, nagrobki i tablice epitafijne wmurowane w ściany. Krzyżowo-żebrowe sklepienie krużganków pochodzi z XIV wieku, a nagrobki i tablice epitafijne w większości z XVI i XVII wieku. Najstarszym fragmentem zabudowań jest romański refektarz z dzikiego kamienia i z portalem ozdobionym plecionką. Identyfikowany jest z pierwotnym kościołem św. Trójcy oddanym dominikanom w 1222 przez Iwo Odrowąża, lub z oratorium wzniesionym po pożarze z 1225 roku. Wewnątrz znajdują się malowidła z XV i XVI wieku. Po lewej od tych romańskich reliktów znajdują się wczesnogotyckie okienka, przez niektórych badaczy identyfikowane z dawnym kościołem pw. św. Tomasza. W skład zabudowań wchodzą ponadto:

• kapitularz wznoszony od XIII do pocz. XVI wieku. Prowadzi do niego gotycki portal,
• sień gotycka nakryta krzyżowo-żebrowym sklepieniem wspartym na trzech filarach,
• dawna biblioteka, wzniesiona w XIII, a przebudowana w XVII wieku.

Zbiory klasztoru obejmują m.in. portrety biskupów z zakonu dominikanów, obrazy Tomasza Dolabelli z lat 1614-20, kwatery tzw. poliptyku dominikańskiego autorstwa Mistrza Pasji Dominikańskiej, obraz św. Juda Tadeusz Łukasza Orłowskiego, Wizja św. Zofii Michała Stachowicza, alabastrową gotycką rzeźbę Matka Boska z Dzieciątkiem (tzw. Jackowa), relikwiarz na głowę św. Jacka, barokowe paramenty liturgiczne, liczne inkunabuły, starodruki a nawet rękopisy z XIII wieku. Rzeźba Matki Boskiej Jackowej z XIII w. przed II wojną światową znajdowała się w kaplicy Potockich w kościele Bożego Ciała we Lwowie.

Źródło: wikipedia.pl