Teatr Groteska w Krakowie
Teatr „Groteska” (dawniej Teatr Lalki, Maski i Aktora „Groteska”) – teatr w Krakowie, przy ul. Skarbowej 2, szczególnie znany z przedstawień lalkowych oraz spektakli z nurtu teatru formy i teatru tańca. Powstał jako teatr dziecięcy, obecnie działa w nim również scena dla dojrzałej widowni. Oprócz działalności repertuarowej Teatr jest inicjatorem m.in. Wielkiej Parady Smoków, Międzynarodowego Festiwalu Teatru Formy Materia Prima oraz Kodu Mistrzów – cyklu spotkań z autorytetami życia społecznego i artystycznego. Ponadto Teatr organizuje warsztaty dla dzieci i nauczycieli oraz włącza się w przedsięwzięcia społeczne i artystyczne.
Źródło: wikipedia.pl
Powstał z inicjatywy Zofii i Władysława Jaremów jako teatr dziecięcy – Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska. Jego historia sięga 9 czerwca 1945 roku, kiedy to odbyła się premiera „Cyrku Tarabumba” w reżyserii Władysława Jaremy. Pierwszą dyrektorką teatru była Zofia Jarema, której patronowali Sławomir Mrożek oraz Konstanty Ildefons Gałczyński. W teatrze przeważała więc polityczna metafora i poezja. Na ówczesnej scenie dla dorosłych odbyły się tak wybitne inscenizacje jak „Męczeństwo Piotra Ohey’a” Sławomira Mrożka (1959), „Kartoteka” Tadeusza Różewicza (1961) czy też „Ubu król” Alfreda Jarry’ego. Równocześnie realizowano widowiska dla dzieci i młodzieży.
W 1975 roku dyrektorem Teatru została Freda Leniewicz. W tym okresie na scenie Groteski pojawiła się klasyka literatury dziecięcej: Kopciuszek, Królewna Śnieżka, Alicja w Krainie Czarów, Królowa Śniegu. W 1990 roku kierownictwo nad teatrem objął Jan Polewka, który łączył swój autorski teatr z tradycjami wypracowanymi przez poprzedników. W swoich plastycznych wizjach wykorzystywał m.in. elementy kultury Dalekiego Wschodu, maskę komedii dell’arte, czy też własne fascynacje malarstwem hiszpańskim.
Od 1998 roku dyrektorem Teatru Groteska jest reżyser i aktor teatralny Adolf Weltschek. Program artystyczny Teatru wynika z misji, którą na siebie przyjął: kształtowania wyobraźni i wrażliwości artystycznej, społecznej i interpersonalnej widza na każdym etapie jego życia – od wczesnych lat dziecięcych aż do późnej dorosłości – oraz tworzenia przestrzeni spotkania i dialogu.
Źródło: wikipedia.pl
