Pododcinek "Łaziska" - 7. Fundament schronu
Za resztkami wałów ziemnych - pozostałości po wykopach, znajduje się dobrze zachowana i widoczna płyta fundamentowa. Została wykonana jako jednolity odlew wraz z podłogą przyszłego schronu. Mniej więcej na jego środku widać studnię, która miała zaopatrywać w wodę załogę obiektu. Wstępne oględziny wskazują, że miał to być jeden z większych obiektów w okolicy, wyglądem przypominający "bunkry" znajdujące się na p.o. "Niezdara". Schron rozpoczęto budować w klasie odporności "D" i miał być wyposażony w kopułę pancerną. Sądząc po długości ścian bocznych jego uzbrojenie mogła stanowić armata forteczna wz.38 oraz 3 ckm (w tym jeden w kopule).
Źródło: fortyfikacja.pl
Umowny pododcinek umocnień mikołowskich miał się skupić na dwóch największych w okolicy wzgórzach - 350 i 347. Powstały tu zaledwie 4 niewielkie schrony mające raczej pełnić rolę wsparcia dla większych, niewybudowanych obiektów. Do naszych czasów zachowały się ponadto fundamenty i jeden zidentyfikowany wykop pod kolejny. Obiekt pododcinak "Łaziska" oznaczony nr 5, według słów okolicznych mieszkańców, był największym z wylanych fundamentów. To, plus położenie na dominującym nad okolicą wzgórzu 350, może sugerować, że miał tu powstać centralny tradytor pododcinka. Z miejsca gdzie miał powstać jest doskonały widok i pole ostrzału po Mokre z jednej strony i Wyry z drugiej. Fundament został rozebrany podczas rozbudowy ul.Wodociągowej. Na zapolu "tradytora" znajduje się mały obiekt (nr 3), który mógł pełnić rolę osłonową. Kolejne fundamenty sprawiają wrażenie przygotowanych pod budowę tradycyjnych schronów bojowych. Znajdujący się na południowym krańcu pododcinka wykop, na stoku kolejnego wzniesienia, mógł być przygotowywany pod budowę kolejnego, skrzydłowego tradytora.
Źródło: fortyfikacja.pl
