Kościół pw. św. Marcina w Lublinie

Kościół świętego Marcina – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Konopnica archidiecezji lubelskiej). Znajduje się w lubelskiej dzielnicy Zemborzyce.

Jest to świątynia w stylu neogotyckim, wybudowana w latach 1906–1907, według projektu inżyniera Augusta Załuskiego z Radomia. Budowa została sfinansowana przez parafian. Wyposażanie świątyni wewnątrz zakończyło się w 1910 roku.

Budowla jest murowana, wzniesiona z cegły, posiada częściowo otynkowane elewacje, jest zwrócona przodem w stronę północno-zachodnią. Zbudowana została na planie wydłużonego prostokąta. Składa się z trzynawowego, halowego korpusu z dwiema kwadratowymi wieżami w fasadzie, prostokątnego prezbiterium o szerokości nawy głównej i trójbocznym zakończeniu oraz przylegających do boków prezbiterium zakrystii i kaplicy. Po bokach zakrystii i kaplicy są umieszczone małe, kwadratowe przedsionki. W narożnikach między wieżami a przedziałem międzywieżowym znajdują się pięciokątne wieżyczki, o wysokości równej 2/3 korpusu (w nich są umieszczone klatki schodowe).

Bryła świątyni jest zdominowana przez czterokondygnacyjne wieże, dwukrotnie wyższe od korpusu. Do drugiej kondygnacji są one częściowo wtopione w korpus i czworokątne, powyżej przechodzą w ośmiokątne (o czterokrotnie, uskokowo zmieniającym się przekroju). Wieże nakrywają smukłe, ośmiopołaciowe iglice o złoconymi koronach. Przedział międzywieżowy jest trochę wyższy od korpusu nawowego, ale nakrywa go ten sam, dwuspadowy dach. Prezbiterium nakrywa dach dwuspadowy, absydę - dach trójboczny. Pięciokątne wieżyczki posiadają trójpołaciowe daszki, pozostałe części świątyni nakryte są dachami pulpitowymi. Nad południowo-wschodnim szczytem korpusu znajduje się wieżyczka na sygnaturkę – ośmiokątna, nakryta ośmiopołaciowym, namiotowym daszkiem. Posiada ostrołukowe prześwity w każdym boku i trójkątne szczyciki w co drugim.

Fasada świątyni jest tworzona przez frontową ścianę przedziału międzywieżowego. Jest ona prostokątnie wydłużona, posiada dwie kondygnacje, ujęta jest po bokach uskokowymi przyporami, natomiast od góry jest zamknięta schodkowym szczytem z blankami. Pierwsza kondygnacja ukoronowana jest kształtowanym w tynku profilowanym gzymsem. Znajduje się w niej portal z wejściem głównym, a po jego bokach znajdują się ostrołukowe płyciny. Portal posiada uskokowo profilowane ościeża z pseudokorynckimi kolumienkami. W górnej kondygnacji fasady znajduje się ostrołukowe okno umieszczone w dekoracyjnym obramieniu z kształtowanych w tynku laskowań. Nad nim jest widoczny masywny, profilowany gzyms sugerujący belkowanie. Szczyt jest rozczłonkowany ostrołukowymi blendami i prześwitami, na środku jest umieszczony zegar.

Źródło: wikipedia.pl