Muzeum Zamkowe w Malborku

Dzieje zamku związane są ściśle z Zakonem Niemieckim Szpitala Najświętszej Marii Panny, zakonem rycerskim, którego działalność miała związek z opieką nad Ziemią Świętą w okresie wypraw krzyżowych, a także misjami i chrystianizacją ludów pogańskich, w tym Prusów. Dnia 14 września 1309 roku Siegfried von Feuchtwangen wielki mistrz Zakonu przeniósł do Malborka swój ośrodek władzy, Malbork stał się stolicą państwo zakonnego, które w XIV wieku stało się jednym z najpotężniejszych krajów nie tylko południowego wybrzeża Bałtyku, lecz także Europy Środkowej. Podczas I połowy XIV wieku wzniesiono na miejscu niewielkiego domu konwentualnego silnie umocniony Zamek Wysoki będącym swojego rodzaju warownym konwentem z kościołem NMP i kaplicą Św. Anny – miejscem pochówku wielkich mistrzów. W kolejnych latach wzniesiono Zamek Średni, pełniący funkcje mieszkalne i reprezentacyjne oraz Pałac Wielkich Mistrzów. Jeszcze w XIV wieku rozpoczęto budowę Zamku Niskiego – Przedzamcza, mieszczącego obiekty gospodarcze i militarne, stanowiące bogate zaplecze dla rycerzy-zakonników. Od 1457 roku pieczę nad zamkiem przejął polski starosta królewski i podległego mu burgrabia. Przez kolejne stulecia znaczenie zamku malało, po rozwiązaniu konwentu nie pełnił żadnej reprezentacyjnej funkcji. Ze względu na ogromne koszty utrzymania wielkiej warowni i zaniedbania zamku, miały miejsce liczne uszkodzenia architektury, które naprawiano wbrew formom historycznym. W 1772 roku zamek przejęli Prusacy, którzy następnie przekształcili go na koszary i magazyny wojskowe co wiązało się z dalszą destrukcją zabytkowego kompleksu.

Punktem zwrotnym w dziejach zamku było wystąpienie Maxa von Schenkendorfa, który postulował zaprzestanie naruszania zabytkowej substancji. Atmosfera romantyzmu sprzyjała rozwojowi działalności muzealno-konserwatorskiej w rezultacie czego, po upadku kampanii Napoleona powołano w 1816 roku Zarząd Odbudowy Zamku w Malborku (Schloßbauverwaltung Marienburg), mający na celu restaurację warowni, która trwała przez całą resztę XIX wieku i początek kolejnego stulecia. Opiekę konserwatorską nad zamkiem sprawowali m.in. Karl Friedrich Schinkel, Alexander Ferdinand von Quast i Konrad Emmanuel Steinbrecht. Ten ostatni dokonał trwającej cztery dekady gruntownej restauracji i regotycyzacji, w ramach której przywrócono mu średniowieczny charakter. w 1872 powołano Komitet do Odbudowy Zamku Wysokiego. Po Steinbrechcie najważniejsze kompetencje przejął Bernhard Schmid.

W okresie międzywojennym odbudowany i zregotycyzowany zamek mieścił muzeum. Zgromadzono tam m.in. militaria z kolekcji Theodora von Blell, numizmatów dra Jaqueta, a także dzieła sztuki gotyckiej. W salach zamkowych eksponowano m.in. dawny ołtarz główny z 1499 z katedry NMP w Hamburgu (zburzonego w XIX wieku), XIV-wieczny Poliptyk Grudziądzki, ołtarz z Tenkit etc. Ponadto urządzono muzeum poświęcone kulturze regionalnej.

Nowym rozdziałem w historii zamku malborskiego było powołanie w tym miejscu placówki muzealnej, mającej na celu przywrócenie dawnej świetności zamku, który pod koniec II wojny światowej uległ poważnym zniszczeniom, a następnie był celem licznych szabrowników. Początkowo zamek malborski był pod opieką Muzeum Wojska Polskiego, następnie Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Pod koniec lat 50. powołano Społeczny Komitet Odbudowy Zamku, który planował założenie wewnątrz odbudowanego zamku muzeum.

Muzeum Zamkowe założono 1 stycznia 1961 roku, jako placówka centralna podlegająca bezpośrednio Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W czasie założenia Muzeum zespół zamkowy w Malborku przechodził odbudowę i gruntowną konserwację, która trwa do dnia dzisiejszego. Powołanie muzeum wiązało się z odpowiednim zagospodarowaniem powierzchni pomieszczeń zamkowych, z zachowaniem ocalałych wnętrz z okresu średniowiecza.

Początkowo Muzeum Zamkowe dysponowało skromną ilością zbiorów, których rdzeniem były wydobyte z gruzów detale architektoniczne, działa rzeźby i rzemiosła artystycznego. W ciągu następnych dekad systematycznie wzbogacano zbiory co przyniosło efekt w postaci około 40 tysięcy muzealiów (według najnowszego oszacowania zbiorów), w których oprócz bogatej kolekcji plastyki gotyckiej znalazła się zbrojownia, kolekcja numizmatów czy wyrobów z bursztynu.

Jednocześnie od założenia Muzeum placówka ta stała się ważnym centrum kultury i nauki. Działalność naukową Muzeum prowadzi w zakresie archeologii, historii i historii sztuki. Przedmiotem zainteresowań archeologów są pradzieje terenów wokół delty Wisły, badania historyczne oscylują wokół tematyki zakonu krzyżackiego, dziejów miasta Malborka i zamku. Przedmiotem badań historyków sztuki jest nie tylko bogata kolekcja zamkowych muzealiów, ale również sztuka i kultura dawnych Prus i problematyka konserwatorska. Celem działalności kulturalnej Muzeum Zamkowego jest nie tylko organizowanie wystaw związanych z historią zamku i Krzyżaków, ale także organizacja rozmaitych koncertów, prezentacji, imprez i widowisk plenerowych wykorzystujących gotycką architekturę zamku. Tradycję sięgającą początku lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku ma Międzynarodowe Biennale Ekslibrisu Współczesnego. Ważnymi dla dziejów muzeum są lata 2010 (rocznica bitwy grunwaldzkiej) i 2011 (pięćdziesięciolecie muzeum), podczas których zorganizowano szereg dużych wystaw czasowych m.in. „Fundacje Artystyczne Państwa Zakonu Krzyżackiego” i „Crème de la crème. Najcenniejsze z cennych malborskiego muzeum”.

Źródło: wikipedia.pl