Muzeum Miasta Malborka w Malborku
Willa przy ul. Kościuszki 54 powstała około 1870 r. Jej bryłę skomponowaną z malowniczo zróżnicowanych, asymetrycznych członów dopełniał klasycyzujący detal architektoniczny, zbliżony formalnie do zastosowanego w kreacji loży masońskiej (ob. Bank Spółdzielczy) i willi przy ulicy Mühlengasse 23 (ob. S. Żeromskiego). Przestronne wnętrza reprezentacyjne parteru zaopatrzono w wysokiej klasy sztukaterie o motywach geometrycznych i florystycznych.
Ostatni właściciel z rodziny Flatauerów Arnold Flatauer (zm. 1964) przez wiele lat był radnym miejskim, działaczem charytatywnym, który w czasie wielkiego kryzysu i bezrobocia prowadził dokarmianie dzieci w szkole. Był bardzo czynny w Związku Malborskich Strzelców, gdzie w 1927 roku został wybrany królem. Od 1.04.1912 do 31.03.1924 r. był członkiem Żydowskiego Kolegium Reprezentantów. Jako jeden z pierwszych mieszkańców Malborka założył sobie w willi telefon o numerze 40. W roku 1933 został zmuszony wraz z żoną do ucieczki. Wyemigrowali do Brazylii. Jego sklepy zostały przekazane członkowi NSDAP – Hille. Oprócz Flatauerów w budynku mieszkali: Isidor Mendel, Helene Stremlow i Rudolf Böhnke.
W roku 1934 przepiękne pomieszczenia w domu Flatauerów genialnie pasowały dla reprezentacyjnej organizacji faszystowskiej. Zorganizowano wtedy w nich siedzibę Powiatowego Kierownictwa NSDAP i Niemieckiego Frontu Pracy wraz z jego agendą – organizacją „Kraft durch Freude” („Siła przez radość”), która m.in. troszczyła się o „należyte” spędzanie wolnego czasu przez malborskich robotników organizując im niedzielne, bezpłatne wycieczki.
Po wojnie, w latach 1945 – 1948 pomieszczenia willi przeznaczono na biura Komendy Milicji. Następnie do 24 lipca 1974 roku mieściła się w nich siedziba Komitetu Powiatowego PZPR. Przez kolejne trzy lata budynek służył jako zastępcze lokum Szkole Specjalnej. W latach 1977 – 1978 mieściła się w nim Służba Zdrowia i Oświaty oraz planowane było przekształcenie go na żłobek. 10 października 1979 r. otwarto Dom Nauczyciela z Pedagogiczną Biblioteką i Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną, jako pierwszy tego rodzaju budynek w województwie elbląskim. W budynku organizowano różnego rodzaju wystawy malarskie: Teresy Bekier (1979), Mieczysława Okońskiego (1980), Andrzeja Krzemińskiego i Marzeny Zygmunt (1991) oraz Jerzego Krempa (1995). Poza tym zorganizowano wystawę gobelinów Marii Dyszyńskiej (1993), monotypii i rysunków pióra Joanny Traczewskiej i ekspozycję tkanin z Państwowego Ogniska Plastycznego (1996). Od 2007 roku prowadzone były prace adaptacyjno-remontowe dla Malbork Welcome Center – Centrum Turystyki w Malborku, które wprowadziło się w kwietniu 2008 roku. Od stycznia 2015 roku po likwidacji MWC do stycznia 2018 roku w budynku mieścił się Wydział Promocji Turystyki i Współpracy z Zagranicą Urzędu Miasta Malborka. Od 2 stycznia 2018 roku budynek jest siedzibą Muzeum Miasta Malborka.
Źródło: wikipedia.pl
