Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Mikołowie-Borowej Wsi

Drewniany kościółek pw. św. Mikołaja jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem leżącej w dekanacie mikołowskim w archidiecezji katowickiej.

Kościół jest orientowany, czyli jego prezbiterium jest zwrócone w kierunku wschodnim. Zbudowany został na planie prostokąta. Do nawy głównej przylega węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie, do którego od północy przylega z kolei prostokątna zakrystia, a od południa – czworoboczna kaplica zamknięta trójbocznie. Do nawy od południa przylega prostokątna kruchta, a od zachodu wieża – zbudowana ok. 1720–1730 r. na planie kwadratu, o konstrukcji słupowej. Wieża zakończona jest izbicą i nakryta cebulastym, barokowym hełmem z latarnią. Dach nawy natomiast zdobi barokowa wieżyczka z nieczynną obecnie sygnaturką przykryta baniastym hełmem. Cały budynek kościoła jest otoczony tzw. sobotami, czyli niskimi podcieniami, które są wsparte na słupach i przykryte jednospadowym dachem. Jest to element architektury, głównie drewnianej, charakterystyczny dla Podhala, Śląska, Moraw, Małopolski, Łemkowszczyzny, Bojkowszczyzny i Huculszczyzny.

Wnętrze świątyni reprezentuje w większości styl barokowy. Na uwagę zasługują:

• wczesnobarokowy ołtarz główny, w którym umieszczony jest obraz patrona kościoła – św. Mikołaja, a w zwieńczeniu – obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Dekorację ołtarza uzupełniają rzeźby świętych: Jana Ewangelisty (z prawej strony, z kielichem) i św. Jana Chrzciciela (z  lewej, z barankiem) oraz w górnej części ołtarza: Jadwigi Śląskiej, Jacka i Stanisława biskupa;
• rokokowy ołtarz boczny z prawej strony, który zdobi bogata snycerka i obraz św. Jana Nepomucena oraz rzeźby dwóch rycerzy. Antepedium ołtarza zdobi płaskorzeźba przedstawiająca męczeństwo św. Jana Nepomucena i scenę spowiedzi królowej. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się Oko Opatrzności;
• późnobarokowy ołtarz boczny z lewej strony z obrazem św. Antoniego. W ołtarzu znajdowały się niegdyś późnogotyckie płaskorzeźby świętych Piotra i Pawła, obecnie umieszczone nad wejściem do zakrystii;
• późnobarokowy ołtarz św. Judy Tadeusza zawierający figury św. Jana Nepomucena i św. Ludwika (króla Francji);
• barokowa ambona z płaskorzeźbami czterech Ewangelistów;
• barokowe rzeźby przedstawiające scenę Ukrzyżowania z Matką Boską, św. Janem i Marią Magdaleną;
• obraz św. Barbary z książką (rzadka forma atrybutu tej świętej);
•  rzeźba św. Marcina na koniu, ale w kapeluszu (co jest ewenementem);
• dwukondygnacyjny chór muzyczny z zabytkowym barokowym portatywem organowym;
• płaskorzeźbione stacje Męki Pańskiej;
• autentyczne drzwi klepkowe z XVIII w.

W kaplicy znajduje się późnorenesansowy ołtarz z obrazem A. Grzywińskiego ukazującym „Opłakiwanie” (Zdjęcie z krzyża). Na ścianach obok wiszą natomiast obrazy symbolizujące Boże Narodzenie oraz Wniebowzięcie Matki Boskiej. Również tutaj znajduje się barokowo-klasycystyczna, drewniana chrzcielnica w formie kuli ziemskiej z wężem, nad nią umieszczona jest płaskorzeźba chrztu Chrystusa w Jordanie.

Na terenie parafii mikołowskiej istniał niegdyś jeszcze jeden kościół pw. św. Mikołaja, który został zlikwidowany w XVIII w. Znajdował się jednak w centrum Mikołowa i obecnie w jego miejscu podziwiać można jedynie kapliczkę pw. św. Mikołaja.