Rynek w Mikołowie

Rynek o zachowanym układzie urbanistycznym stanowi centrum życia kulturalnego miasta. Został pięknie odrestaurowany w 2002 r. Jego ozdobą jest fontanna symbolizująca kształtem tę część Mikołowa, ratusz z końca XIX w. i piękne XVIII, XIX-wieczne kamienice.

W plebiscycie portalu www.naszemiasto.pl mikołowski rynek zajął wysokie szóste miejsce w województwie śląskim. Faktycznie bowiem, centralny plac Mikołowa należy do jednych z najpiękniejszych, przyjaznych i zadbanych w całym regionie. W XX w. przeszedł on ogromną metamorfozę. Jeszcze w czasach II Rzeczypospolitej był bowiem parkingiem i placem targowym, gdzie nie było nawet ławek dla mieszkańców.

Ozdobą rynku jest oryginalna fontanna − duma mieszkańców miasta. Jej układ oddaje kształt rynku widziany z lotu ptaka. Jedyną nieścisłością, jaka może się rzucić dobremu obserwatorowi w oczy jest jej wschodnia, schodkowa odnoga przedstawiająca dojście do ulicy św. Wojciecha. Przed odnową rynku faktycznie znajdowały się w tym miejscu schody, lecz w czasie remontu zlikwidowano je na rzecz łagodnego, pochyłego zjazdu.

 

Obok fontanny na płycie odrestaurowanego rynku znajduje się zarysowany czarnymi płytami kształt i dawne usadowienie ratusza miejskiego sprzed „wielkiego pożaru”. W podobny sposób zaznaczono miejsce, gdzie przed wiekami znajdowała się najstarsza studnia miejska.

Obecny budynek ratusza, wtopiony w zachodnią pierzeję rynku, pochodzi z 1872 r. Wyglądem przypomina zamek. Niemal naprzeciw ratusza wznosi się piękna, secesyjna kamienica z początku XX w. (Rynek 4). Do jej ciekawych elementów architektonicznych należą m.in. fragmenty muru pruskiego, wieżyczka z iglicą oraz płaskorzeźby dziecięcych głów i palm w obramowaniach okien.

Od rynku odchodzą promieniście wąskie uliczki, wzdłuż których zlokalizowane są budynki głównie z XVIII i XIX w. Ciekawą, bogatą elewację posiada narożna kamienica przy ulicy Jana Pawła II 10 (XIX i XX w.). Jej fasadę, z jasnej glazurowanej cegły, zdobią fantastyczne motywy roślinne oraz maszkarony w postaci głów satyrów. Po obu stronach tej samej ulicy stoją także inne budynki z przełomu XVIII i XIX w. Jednak z powodu licznych przebudów utraciły one cenne detale architektoniczne.

Oprócz mieszczańskich kamienic na mikołowskim Starym Mieście znaleźć można dawne wille bogatych mikołowian z początku XX w. Jedną z nich jest willa przy ulicy Krakowskiej 20. Jej bryła stanowi połączenie stylu neogotyckiego i neorenesansowego. Z kolei przykładem architektury klasycystycznej jest willa z lat 70. XIX w. przy ulicy K. Miarki 15. Natomiast wygląd podmiejskiego dworku posiada willa przy ulicy Krakowskiej 2. Wiele tajemnic kryje w sobie willa przy ulicy Krakowskiej 33 z końca XIX w. Jej piwnice świadczą o średniowiecznym rodowodzie tego obiektu. Natomiast jego architektura, stanowiąca połączenie historyzmu i modernizmu, plasuje go w kręgu ówczesnych rozwiązań estetycznych Wiednia czy Berlina.

 

Źródło: peuk.fiiz.pl