Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach
A/91/03 z 18.09.2003
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem leżącej w dekanacie mysłowickim w archidiecezji katowickiej.
Monumentalny neogotycki kościół został zbudowany z czerwonej cegły jako budowla trójnawowa z 70-metrową wieżą, wg projektu Paula Jackischa. Wystrój wnętrza projektował i wykonał Zygmunt Greinert z Krakowa. Na uwagę zasługują w nim przede wszystkim figury 12 apostołów znajdujące się w nawie głównej i prezbiterium. Piękne polichromie przedstawiają postacie 10 aniołów trzymających symbole męki Jezusa. Pod sklepieniem, w krzyżowych nawach, znajdują się obraz Serca Pana Jezusa i obraz Serca Matki Boskiej. Na polu krzyżujących się sklepień umieszczono wizerunki ośmiu świętych, którzy mieli być pośrednikami pomiędzy ludźmi i Bogiem: Jana Chrzciciela, św. Barbary, św. Teresy, św. Franciszka z Asyżu, św. Józefa, św. Anny, św. Stanisława Kostki i św. Jerzego. W filarach można podziwiać poprzeczne pasy z motywami zaczerpniętymi ze sztuki ludowej. Po obu stronach ołtarza głównego przedstawione zostały makaty z ornamentyką ukazującą winogrona, herby kościelne i krajowe. Znajdowały się tam herby Ojca Świętego Piusa XI, kardynała Augusta Hlonda, biskupa Arkadiusza Lisieckiego oraz herby Polski, Śląska i Mysłowic. Pośrodku herbów umieszczony był symbol Serca Pana Jezusa, patrona kościoła parafialnego.
Ważnym elementem kościoła jest wysoka na 70 m wieża, która nam nim dominuje. Znajdują się w niej oczywiście kościelne dzwony. Pierwsze zawisły w 1928 r. Były to: Serce Jezusa, Matka Boża oraz dzwon Stanisław. Niestety w okresie II wojny światowej zostały one zarekwirowane na cele wojenne. Nowe zamontowano dopiero w 1978 r. i są to: św. Jan Chrzciciel, który jest patronem Mysłowic oraz św. Małgorzata i św. Barbara. Na wieży znajdują się także elektryczne kuranty, które wygrywają pieśni kościelne co godzinę od 7:00 do 21:00, a także po uroczystych i świątecznych mszach.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Mysłowicka parafia powstała prawdopodobnie już w XIII w., ale początkowo funkcje kościoła parafialnego pełnił kościołek pw. św. Krzyża datowany na 1590 r. (aczkolwiek mógł on już istnieć w XII w.), a później gotycki kościół mariacki, którego data budowy nie jest dokładnie znana. W XIX w. mysłowicka parafia była jedną z większych na terenie archidiecezji krakowskiej, a później wrocławskiej. Kościół zaś był stosunkowo mały i nie mieścił wszystkich wiernych. Plany jego budowy zaczęto snuć w latach 50. XIX w. W 1881 r. ówczesny proboszcz Kleemann, niezniechęcony porażkami planów budowy świątyni swoich poprzedników, zlecił wykonanie projektu dużego kościoła Paulowi Jackischowi z Bytomia. W 1888 r. nastąpiło poświęcenie kamienia węgielnego, a 17 września 1891 r. poświęcenie kościoła. Niestety momentu tego nie doczekał proboszcz Kleemann, dzięki zaangażowaniu którego parafianie otrzymali nową świątynię. Konsekracja kościoła odbyła się w 1895 r. i dokonał jej kardynał Koppa. Świątynia przejęła wówczas rolę kościoła parafialnego.
W 1929 r. w kościele wykonana został zachwycająca polichromia. Odpowiednio do nowego wystroju wnętrza świątyni, gruntownie odświeżone zostały ołtarze, ołtarzyki, stacje Drogi Krzyżowej i figury. Całość odrestaurowanego wnętrza kościoła przedstawiała się imponująco i godnie.
W latach 1971–1975 przebudowano prezbiterium oraz założono pod sklepieniem metalową siatkę ochronną w celu ochrony kościoła przed szkodami górniczymi. Podczas tego remontu freski zostały niestety zamalowane, kościół uzyskał jednolity kolor ścian, usunięto wówczas także ołtarze boczne. Niestety, remont ten, pomimo iż uratował kościół przed całkowitą likwidacją, zmienił całkowicie jego wygląd wewnętrzny, który stracił swój dawny blask.
Źródło: peuk.fiiz.pl
