Kościół ewangelicki pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła w Mysłowicach

Ewangelicyzm w Mysłowicach zaczął się szerzyć po zdobyciu Śląska przez protestanckie Prusy w 1742 r. Jednak pierwsze ewangelickie nabożeństwo odprawiono dopiero w 1855 r. Od poł. XIX w. liczba protestantów w mieście zaczęła rosnąć tak szybko, że koniecznym stało się powołanie miejscowego duchownego, a równocześnie pojawiła się potrzeba wybudowania kościoła.

Początkowo pojawił się pomysł przejęcia przez protestantów rzymskokatolickiego kościoła parafialnego pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, jednak parafianie nie mieli zamiaru oddać kościoła protestantom. W związku z czym mniej więcej w tym samym czasie powstały dwa nowe kościoły – rzymskokatolicki pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz ewangelicki. Ten drugi, reprezentujący styl neogotycki, wybudowano w latach 1875–1877. Jego postawienie stało się możliwe dzięki przede wszystkim wsparciu Stowarzyszenia im. Gustawa Adolfa, a także dzięki pomocy licznych urzędów oraz osób prywatnych. Bardzo okazała uroczystość poświęcenia, którą otworzył radca konsystorski Weigelt z Wrocławia, odbyła się w dniu 29 czerwca 1877 r. Odtąd już, co niedzielę odbywały się tu nabożeństwa zarówno w języku polskim, jak i niemieckim. W późniejszych latach powiększono (w 1881 r.) cmentarz położony na Słupnej przy ulicy Oświęcimskiej oraz zakupiono plebanię (1885 r.).  

Dla historii parafii ważne było wydarzenie, jakie miało miejsce w kilka lat później, kiedy to poświęcono w 1901 r. nowy kościół w Szopienicach. Tamtejszy zbór ewangelicki stanowił filiał mysłowickiego jeszcze do 1910 r., kiedy to nowa parafia usamodzielniła się. W tym samym roku wieloletniego proboszcza parafii, ks. Wilhelma Zahna, którego grób znajduje się do dzisiaj na parafialnym cmentarzu, zastąpił, ks. Stohner.

Koniec I wojny światowej przyniósł duże zmiany w zborze mysłowickim, niestety na gorsze. Po przejęciu przez Polskę części Górnego Śląska, obejmującej również i Mysłowice, wiele rodzin ewangelickich opuściło Śląsk. Skutkiem tego liczba ewangelików zmalała z 1700 do 600 parafian, na ponad 20 tys. mieszkańców Mysłowic. Mimo to aktywność parafii utrzymała się, działały tu związki mężczyzn, kobiet, młodzieży, funkcjonowało również Towarzystwo Polaków Ewangelików.

W 1927 r. przypadały dwie ważne dla mysłowickiej parafii rocznice: 70-lecie założenia parafii oraz 50-lecie kościoła. Obchody tych rocznic były niezwykle uroczyste. Z tej okazji przeprowadzono również gruntowny remont kościoła, malowanie oraz założono nowy witraż nad ołtarzem, który wykonała firma S. G. Żeleńskiego z Krakowa, przedstawiający wizerunek Chrystusa wzorowany na słynnym posągu duńskiego rzeźbiarza B. Thorvaldsena. Witraż ten do dziś dnia zdobi wnętrze kościoła. Przeglądowi poddano organy, a przede wszystkim założono trzy nowe dzwony odlane z brązu przez Karola Schwabego z Białej. Popiersie Marcina Lutra ozdabiało kościół już wcześniej.

Po II wojnie światowej opiekę duszpasterską nad mysłowicką parafią przejął ks. Leopold Raabe ze Świętochłowic. W 1951 r. ustalono ostatecznie administracyjne usytuowanie parafii, tworząc z czterech samodzielnych, diasporalnych parafii ośrodek parafialny obsługiwany przez duchownego z Szopienic.

Od kilku lat w kościele, dzięki pomocy wielu ludzi dobrej woli, w tym władz miasta Mysłowice, trwają prace renowacyjne. Dokonano wymiany pokrycia dachu kościoła, wyremontowano i zrekonstruowano witraże nawy głównej i prezbiterium kościoła, poddano naprawie i renowacji zegar wieżowy oraz wymieniono instalację elektryczną. We wnętrzu kościoła odtworzono polichromię prezbiterium, ściany tęczowej i ściany pod emporami. Kościół zyskał również zewnętrzną iluminację.

Źródło: peuk.fiiz.pl