Jaskinia Kamiennego Gradu
Jaskinia Kamiennego Gradu ma charakter zawaliskowy. Jest uboga w szatę naciekową, za to zasługuje w pełni na swoją nazwę bowiem manewrowanie sprzętem, gwałtowne ruchy i zbyt duża liczba osób w okolicy otworu studni, dają wręcz pewność spuszczenia do niej lawiny kamieni i gruzu. Zbocze leju i mały okap powyżej otworu wejściowego jest bardzo kruchy. Wejście znajduje się w sporym leju o stromo opadającym dnie. W upalne letnie dni jest on całkowicie wypełniony zimnym powietrzem wypieranym z jaskini. W najniższym miejscu leja widać zawalisko powstałe prawdopodobnie w miejscu pionowej studni. Do wnętrza jaskini prowadzi zacisk, położony nieco wyżej, zaraz za progiem ułożonym z belek, zabezpieczającym go przed zasypywaniem rumoszem skalnym. Za nim znajdują się dwie niewielkie salki. W pierwszej zachowały się polewy naciekowe i stalagmity; dno drugiej zalegają wielkie bloki, wśród których w najniższym miejscu komory znajduje się pionowa, 10-metrowej głębokości studnia prowadząca do dalszych partii. Sala pod studnią stanowi najobszerniejszy fragment jaskini. Leży ona w bezpośrednim sąsiedztwie końcowych części Korytarza Bajkowego jaskini Piętrowa Szczelina. Między najbardziej zbliżonymi do siebie fragmentami obu jaskiń można nawet uzyskać kontakt głosowy.
Jaskinia została odkryta przez właściciela wzgórza przy karczowaniu buka. W okresie międzywojennym eksploatowano tu szpat, prace przerwano jednak w wyniku zawału.
Partie za zaciskiem odkryli K. Mazik i P. Kopeć 9 kwietnia 1967 r. Zinwentaryzowana przez K. Mazika i J. Radziejowskiego w 1967 r.
Jaskinia znajduje się bezpośrednio przy przechodzacym obok pieszym szlaku niebieskim.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Do jaskini, znajdującej się na północno-zachodnim krańcu porośniętej bukowym lasem Mirowskiej Góry, dojdziemy od skrzyżowania szlaków niebieskiego z czerwonym (przy drodze Mirów – Niegowa), idąc za znakami niebieskimi ku wschodowi. Szlak wznosi się na zbocze Mirowskiej Góry i po ok. 200 m przechodzi obok otworu jaskini.
