Ogród Zoologiczny w Opolu
291/1-2/93 z 2.03.1993
Ogród zoologiczny w Opolu – teren ogrodu zlokalizowany jest na Wyspie Bolko, zajmując powierzchnię 30,31 ha. Znajduje się w nim ponad 1000 zwierząt reprezentujących 227 gatunków (89 gatunków ptaków, 73 gatunki ssaków, 43 gatunki bezkręgowców, po 11 gatunków gadów i płazów), w tym goryle nizinne oraz uszanki kalifornijskie.
Hodowla
Ogród odniósł wiele sukcesów hodowlanych, m.in. jako pierwszy w Polsce w latach 50. rozmnożył niedźwiedzie himalajskie i walabie Benetta, dziś regularnie rozmnaża liczne gatunki chronione kładąc największy nacisk na zwierzęta objęte programami ochrony gatunków ginących EEP i ESB jak np. żyrafa Rothschilda, oryks szablorogi, adaks, sitatunga, wikunia, hipopotam karłowaty, tapir anta, serwal, jaguar, wilk grzywiasty, kangur, poturu, lemur wari rudy, lemur katta, siamang, gibon białoręki, sajmiri i pazurkowce - tamaryna cesarska, tamaryna czerwonobrzucha, tamaryna czerwononoga, tamaryna białoczuba.
Wyróżnienia
Ogród wpisano do Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych, skupiającego także 10 innych największych ogrodów, spełniających normy i wymogi EAZA - w Poznaniu, Toruniu, Płocku, Warszawie, Łodzi, Gdańsku, Wrocławiu, Krakowie, Chorzowie i Zamościu.
Przy opolskim Zoo działa Towarzystwo Przyjaciół Opolskiego Zoo.
Źródło: wikipedia.pl
Początki ogrodu sięgają 1912 roku, kiedy to na wyspie, gdy powstawał park, odgrodzono część terenu, na którym stworzono prywatny idylliczny obszar dla saren, pawi, bażantów i innych zwierząt, których widok miał służyć uciesze przechadzających się mieszkańców Opola. W 1933 lub 1937 miał zostać wykupiony przez miasto. Był to 1,5 hektarowy zwierzyniec, drugi tego typu obiekt na Górnym Śląsku (po ZOO w Bytomiu), ale najstarszy spośród nadal istniejących (bytomskie ZOO zostało zamknięte w 1957). Główną częścią ówczesnego zwierzyńca były ekspozycje ptaków, zarówno egzotycznych: (flamingi, pelikany, papugi) jak i dużych rodzimych: np. bocian biały, czapla siwa. Dla ptaków ciepłolubnych wybudowano ptaszarnię, reszta ptaków zajmowała miejscowe ogrodzone stawy i wolierę.
W latach 30. XX wieku miasto zaczęło pokrywać część kosztów utrzymania w zamian za udostępnienie kolekcji mieszkańcom - zwierzyniec (Tierpark Bolko) wzbogacił się o wiele gatunków zwierząt, zaś w 1938 roku powiększył swój obszar. Przed wojną, oprócz wspomnianych kolekcji ptaków, w zoo były także eksponowane niezbyt liczne gatunki innych zwierząt egzotycznych, w tym lwy, podarowane prawdopodobnie przez Hermanna Göringa, pumy, afrykańskie małpy i antylopy oraz krajowe ssaki, np. dziki czy jelenie. Na terenie zoo znajdowała się także wykwintna restauracja, prowadzona przez Alfreda Kunasta (Tierpark-Gaststätte). Pod koniec lat 30. odwiedzało go 50 tysięcy widzów rocznie.
Podczas działań wojennych został zniszczony. W roku 1952 zawiązuje się Komitet Odbudowy Zwierzyńca zakończona ponownym otwarciem ogrodu zoologicznego w lipcu 1953 roku - obecnie drugiego pod względem wielkości na Górnym Śląsku (po chorzowskim zoo, otwartym w 1954). W roku 1980 do Zoo przyłączono nowe tereny, dzięki czemu miał on 19 ha powierzchni. Powódź tysiąclecia w 1997 zniszczyła ZOO w bardzo dużym stopniu. Od 1998 roku rozpoczęto powolną odbudowę, która trwa do dzisiaj. Większość budynków na terenie zoo została wybudowana w XXI w. (pawilon żyraf w 2002, basen uchatek w 2007), co czyni opolskie zoo jednym z najnowocześniejszych w Polsce.
W 2008 r. nagle padły dwie uchatki kalifornijskie z trzech wówczas posiadanych przez Zoo. Prawdopodobną przyczyną mogły być zjadane przedmioty rzucane na wybieg uchatek przez zwiedzających. W grudniu 2012 roku wybuchł pożar w pawilonie z płazami - budynek w większości spłonął, uratowano jedynie niewielką część zwierząt, z których i tak część, po krótkim czasie, padła.
Źródło: wikipedia.pl
