Leśny kościół ewangelicki "Do wiary" w Ostrem
„Do wiary” leży w widłach potoku Leśna i u stóp Kościelca, w XVII wieku poza Księstwem Cieszyńskim, na terenie Królestwa Polskiego. Dlatego restrykcje wprowadzone w 1654 tam nie obowiązywały. Jednak sama nazwa „Do wiary” jest używana wśród leśników do dnia dzisiejszego. Odprawianie tu nabożeństw potwierdzają ustne przekazy potomków wiślan, którzy mieszkali w tej okolicy od początków XIX w. W oparciu o te informacje rozpoczęto na tym terenie poszukiwania, które zakończyły się odnalezieniem bloku skalnego odpowiadającego opisom. Znajdował się na nim w przeszłości wyryty werset biblijny oraz kielich i krzyż. Dziś kamień pozbawiony jest tych symboli. W 2007 zostało tu odprawione nabożeństwo. Planuje się organizowanie w tym miejscu corocznych nabożeństw w ostatnią niedzielę września.
Źródło: wikipedia.pl
„Leśne kościoły” ewangelickie – miejsca odludnie położone w beskidzkich lasach, zwłaszcza w Beskidzie Śląskim, gdzie w okresie kontrreformacji (w latach około 1654–1709) ewangelicy ze Śląska Cieszyńskiego potajemnie odprawiali nabożeństwa.
W 1654 roku tzw. komisja religijna z polecenia cesarza Ferdynanda III odebrała ewangelikom Śląska Cieszyńskiego wszystkie kościoły. Miejscowa ludność ewangelicka mając jeszcze w pamięci niedawno zakończoną wojnę 30-letnią w obawie przed represjami nie stawiała oporu.
Miejscowi ewangelicy nie mogąc gromadzić się w kościołach korzystali z posługi wędrownych kaznodziejów, którzy na te tereny potajemnie przybywali głównie z Górnych Węgier, ale też i z Dolnego Śląska czy z Królestwa Polskiego. Nabożeństwa odprawiano na odludnych miejscach, głównie w górach. Było tych miejsc wiele, często zmieniano je dla uniknięcia represji. Do naszych czasów dzięki ustnym przekazom zachowała się pamięć o dziewięciu takich miejscach, znajdujących się w górach, w Beskidzie Śląskim. W jego polskiej części znajduje się ich sześć, po stronie czeskiej trzy.
Źródło: wikipedia.pl
