Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kozłowej Górze

Pierwsze wzmianki o dzisiejszej Kozłowej Górze (Capri colless - kozie wzgórza) pochodzą z kronik i dokumentów kościelnych z przełomu XIII i XIV wieku. Początkowo tereny te przynależały do parafii radzionkowskiej, której geneza sięga początków XIV wieku. Osadnicy z obszaru Kozich wzgórz uczęszczali do radzionkowskiego kościoła, który znajdował się ok. 3 km od miejsca ich zamieszkania. Dopiero w początkach XIX wieku zdołali własnym wysiłkiem wznieść niewielkich rozmiarów kościół. Budowa trwała od 1905 do 1907 roku. Całkowity jej koszt wyniósł 11 700 marek. W ołtarzu umieszczono relikwie św. Placyda. Konsekracji tego niewielkiego kościoła dokonał proboszcz radzionkowski, ks. dziekan Józef Koniecko za zezwoleniem kard. Koppa. Według zachowanych świadectw, w ciągu początkowych dwunastu lat istnienia kościoła, Mszę św. odprawiano tam zaledwie 4 razy w roku, a w okresie międzywojennym aż do 1937 roku sprawowano ją raz w miesiącu.

Wraz ze wzrostem liczby ludności w Kozłowej Górze zaistniała potrzeba wybudowania większego kościoła oraz intensywniejszej posługi duszpasterskiej. Po fazie prowadzonych wśród mieszkańców sporów dotyczących lokalizacji przyszłego kościoła 23 kwietnia 1936 zapadła decyzja o jego budowie wydana przez miejscową Radę Parafialną. Niemałą rolę odegrał w tym procesie radzionkowski proboszcz, ks. dr Józef Knosała, który wykupił teren pod budowę od zamieszkującego w Świerklańcu księcia Hugona Henckla von Donnersmarka. Autorem projektu kościoła był katowicki architekt Jan Affa.

Przedstawione w urzędach plany budowy nie zostały jednak zaakceptowane przez wojewódzkie i powiatowe władze budowlane. Wydano jedynie zgodę na wzniesienie probostwa. Wówczas zdeterminowani kozłowogórzanie samowolnie rozpoczęli wznoszenie murów kościelnych. Fundusze na budowę pochodziły z radzionkowskiej kasy parafialnej i od miejscowych fundatorów. Mieszkańcy zaś nieodpłatnie pełnili funkcje wykonawców dzieła. Za samowolne i bezprawne działania podjęte przy budowie kozłowogórskiego kościoła ukarany został grzywną ks. Knosała. Ostatecznie jednak 13 listopada 1937 uzyskano zatwierdzenie przedstawionych na początku planów budowy, a już dzień później konsekracji kościoła dokonał dziekan ks. Paweł Brandys z Michałkowic. W głównym ołtarzu kościoła umieszczono obraz poświęcony jego przyszłej patronce – Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Na obrazie tym przedstawiono także dwa kościoły – nowo wybudowany i radzionkowski. Boczne ołtarze poświęcono św. Barbarze i Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

Do 1937 roku placówka w Kozłowej Górze miała status lokalii. 28 maja 1957 w Kozłowej Górze powołano do życia pełnoprawną parafię.

Źródło: encyklo.pl