Park pałacowy w Pszczynie

Pierwotnie zamek w Pszczynie pełnił funkcję obronną, nie było więc wokół miejsca na założenia parkowe. Dopiero kiedy przekształcono go w rezydencję, pomyślano o urozmaiceniu otoczenia. Prawdopodobnie już w XVI wieku obok zamku założono ogród warzywny i ziołowy, a nieco dalej - zwierzyniec. Z pewnością zagospodarowywano przylegające do niego pozostałości Puszczy Pszczyńskiej. Pod koniec XVIII wieku książęta Anhalt–Koethen gruntownie przebudowali park. Od frontu pałacu biegły szerokie aleje. Przy głównej usytuowano amfiteatr, i - na końcu – cmentarz rodowy właścicieli Pszczyny. Po zachodniej stronie pałacu stworzono tzw. dziką promenadę. Dzisiejszy kształt uzyskał park w połowie XIX wieku, już za panowania Hochbergów. Nadali mu oni formę angielską, krajobrazową. Spiętrzone wody Pszczynki rozlały się w malownicze jeziorka. Dzięki rozległym łąkom, samotnym drzewom, alejom z dębami, lipami, kasztanowcami i rozrosłymi rododendronami, oraz strugom wodnym, park sprawia wrażenie naturalnego. Ozdobiono go też niewielkimi budowlami, w tym pawilonem herbacianym czy wieżą widokową (dawną lodownią); na jego teren wprowadzają ozdobne bramy, np. w stylu chińskim. Obok zachodniego skrzydła zamku pochowano kilku przedstawicieli rodu Hochbergów. W kierunku wschodnim Park Zamkowy przechodzi w położony nad Pszczynką Park Dworcowy (tutaj umieszczono Skansen - Zagrodę Wsi Pszczyńskiej), od zachodu zaś graniczy z tzw. Dziką Promenadą (Zwierzyńcem). Park Zamkowy ma około 48 ha. Razem z dwoma sąsiednimi parkami obszar ten wzrasta do 156 ha.

Źródło: slaskie.travel