Kościół pw. Matki Bożej Raciborskiej w Raciborzu
20/48 z 20.01.1948
Kościół pw. Matki Bożej jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która jest położona na terenie dekanatu raciborskiego należącego do diecezji opolskiej. Parafia ta została erygowana w 1937 r., po jej wyodrębnieniu z parafii pw. św. Mikołaja.
Barokowa świątynia została wzniesiona w 1723–1736. Na szczególną uwagę zasługuje jej wnętrze. Ołtarz pochodzi z 1870 r. i posiada wystrój neobarokowy. Jego najważniejszym elementem jest umieszczony ponad tabernakulum cudowny obraz Matki Boskiej Raciborskiej, który stanowi miejsce kultu i pielgrzymek okolicznej ludności. Po obydwu stronach ołtarza znajdują się trzy kolumny, u góry usytuowany jest obraz św. Anny z 1893 r. Uwagę zwracają także dwa powstałe pod koniec XVIII w. ołtarze boczne: Najświętszej Krwi i Świętego Krzyża.
Godne uwagi jest również otoczenie kościoła. Znajduje się tutaj bowiem odnowiona grota Matki Bożej Fatimskiej, stacje Drogi Krzyżowej i stacje Różańca Świętego, a także plebania i ołtarz polowy z kopią obrazu Matki Bożej z tyłu kościoła. Dodatkowo, 20 maja 2006 r. pod kościołem uroczyście odsłonięto pomnik Jana Pawła II.
Najbardziej uroczyste odpusty w kościele pw. Matki Boskiej Raciborskiej odbywają się w każdą niedzielę po Nawiedzeniu, Wniebowzięciu i Narodzeniu Najświętszej Maryi Panny. Co roku do tego najstarszego górnośląskiego sanktuarium maryjnego przybywa wiele pielgrzymek z okolicznych parafii, a także pielgrzymi indywidualni. Matka Boska Raciborska słynie bowiem z cudów, a modlił się przy niej nawet sam król Jan III Sobieski w drodze na Wiedeń. Od najdawniejszych czasów przychodzi tu procesja z parafii pw. św. Mikołaja ze Starej Wsi, od wielkiego pożaru w 1698 r. kościół odwiedza procesja z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a od czasu epidemii cholery w 1831 r. przybywa tutaj również procesja z parafii pw. św. Jana Chrzciciela.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Kościół Matki Bożej Raciborskiej powstał wg legendy za sprawą mężnego Szczepana z Raciborza. Zgodnie z nią objął on wartę na przedmieściach miasta z rozkazem zaalarmowania mieszczan w razie najazdu husytów. Kiedy nieopatrznie zasnął pod wielkim dębem, został pojmany i skrępowany. Husyci chcieli go powiesić na drzewie, ale uciekli w popłochu, gdy ukazała się im Matka Boża oraz rycerz anielski. Wdzięczny za wybawienie Szczepan udał się w podzięce na pielgrzymkę do Częstochowy, skąd przywiózł kopię cudownej jasnogórskiej ikony. Obraz zawisł na dębie, a msze św. odprawiał tu kapelan starowiejski. Według tradycji, w 1432 r. stanął tu kościół ufundowany przez węgierskiego hrabiego, który modląc się przed wizerunkiem Matki Boskiej wyprosił łaski uzdrowienia dla śmiertelnie chorej żony. Świątynia jest poświadczona źródłowo w 1445 r. Początkowo drewniana, w latach 1723–1736 zastąpiona obecną barokową murowaną.
Najcenniejszy skarb kościoła pw. Matki Boskiej Raciborskiej, czyli cudowny obraz, został namalowany na drewnie na przełomie XVI/XVII w. W swojej kompozycji i stylu podobny jest do obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Na wizerunku umieszczone są korony poświęcone przez papieża Jana Pawła II. Wg wstępnych opinii obraz pochodzi z przełomu XVI/XVII w., choć nie zostały przeprowadzone żadne badania, które potwierdzałyby ten fakt. Ciekawostkę jest, że weduta z Matką Boską ratującą Racibórz przed pożarem znajduje się na Mensie Mariana – malowidle z początku XVIII w., które umieszczone jest na zaplecku obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w klasztorze jasnogórskim.
Źródło: peuk.fiiz.pl
