Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela w Rewalu

Obecny kościół został wzniesiony na miejscu dawnej kapliczki, którą przystosowano do kultu religijnego z szopy rybackiej, mogącej pomieścić ok. 150 osób. Budowę kościoła rozpoczęto w styczniu 1976 r. Ukończono w 1978 r.

Projektantem kościoła jest architekt mgr inż. Zbigniew Abrahamowicz.

Konstrukcje kościoła opracował mgr inż. Andrzej Zimnicki.

Projektantem i wykonawcą witraży oraz zbrojenia zewn. jest mgr Bolesław Szulc z Pszczyny.

Swoim obrysem, zwłaszcza owalem muru i konstrukcją dachową kościół obrazuje serce, znak ludzkiej gotowości do ofiary. Charakterystyczną cechą zamierzeń architekta jest skrzyżowanie obrysu serc: serca wnętrza (ludzkiego) z sercem dachu-góry (boskiego).

Pracowni kowalstwa artystycznego, zgodnie z projektem Bolesława Szulca, wykonany został w metaloplastyce wystrój wnętrza świątyni i gabloty zewnętrzne.

Zagospodarowanie terenu przykościelnego projektował architekt kościoła. Ze względu na ograniczenie powierzchni zabudowy, zdecydowano dla powiększenia gabarytu kościoła wybudować duży chór o profilu amfiteatralnym. Kościół pomieści przy maksymalnym wypełnieniu 1500 osób.

Ozdobą kościoła jest główna część tryptyku z kościoła w Trzęsaczu z figurami: Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Świętej Agnieszki, Świętej Katarzyny, Świętego Piotra i Świętego Pawła oraz Świętego Ottona z Bambergu.

Kościół został wybudowany systemem gospodarczym, wyłącznie z hojnych ofiar parafian i wczasowiczów, którzy wraz z miejscową ludnością pracowali fizycznie przy wznoszeniu świątyni. Godnym zaznaczenia jest fakt, że w czasie budowy nie było ani jednego dnia przerwy w sprawowaniu kultu religijnego. Kapliczka pozostała wewnątrz kościoła podczas jego budowy. W czasie budowy siedzibą parafii była miejscowość Karnice.

Ks. bp Kazimierz Majdański przeniósł siedzibę parafii z Karnic do Rewala i erygował nową parafię pw. Najświętszego Zbawiciela w Rewalu 01.09.1982 r.

Źródło: wikipedia.pl